Η ύφανση των ερωτικών επαίνων ξεκινά από το αρχαίο γαμήλιο ποίημα των εβραίων  Άσμα Ασμάτων. Ως ερωτικό Άσμα είναι γεμάτο από εγκώμια, εκφράσεις θαυμασμού και επαίνους. Τούτες οι εκφράσεις γίνονται στα πλαίσια ενός συμβολικού κήπου. Ενός παραδείσου που φέρει μέσα του την πληρότητα του έρωτα. Η δομή, ο τρόπος έκφρασης και λειτουργίας του ποιητικού παραδείσου παραπέμπουν στον Περσικό κήπο που φέρει με τα δικά του μέσα την ιδέα του παραδείσου στη γη. Τα Περσικά χαλιά εμπνευσμένα από τον Περσικό κήπο συμβολίζουν με τη σειρά τους τον παράδεισο μέσα από την ύφανση μοτίβων. Ο ποιητικός, ο περσικός και ο υφαντός κήπος ως επιφάνειες που φέρουν την ιδέα του παραδείσου συνθέτονται σε μια νέα κοινή επιφάνεια πάνω στην οποία εγγράφονται οι ερωτικοί έπαινοι. Η επιφάνεια αυτή λειτουργεί ως ένα χαλί που είναι ταυτόχρονα κήπος και ποίημα. Πάνω του οι στίχοι του Άσματος μετατρέπονται σε μοτίβα που μεταφράζονται τόσο εννοιολογικά όσο και αισθητηριακά. Το ποιητικό χαλί μεταφέρει την ιδέα του έρωτα μέσα από τα χαρακτηριστικά του κήπου και υφαίνεται πολυτροπικά και πολυαισθητηριακά. Και αυτή η ύφανση δεν είναι απλώς μια αναπαράσταση στίχων σε μια επιφάνεια αλλά είναι ένα βίωμα που διαπερνά το σώμα της υφάντρας και το καθορίζει. Η υφάντρα φτιάχνει το χαλί και ταυτόχρονα μιλά για το πώς το χαλί και τα υλικά του εγγράφονται πάνω της και λειτουργούν ως αναπόσπαστο κομμάτι του έργου. Το βίωμα αυτό μεταφράζεται ποιητικά και έρχεται να συνομιλήσει με τα υφαντά μοτίβα και τους στίχους του Άσματος  μέσα από ένα συνθετικό λεξικό. Το ποίημα μεταφράζεται σε μοτίβα και τελικά σε βίωμα που γίνεται ένα νέο ποίημα προσδίδοντας με αυτόν τον τρόπο μια κυκλική κίνηση στην ποιητική του έργου. Τελικά η διαδικασία της ύφανσης των ερωτικών επαίνων αποτελεί μια πολυεπίπεδη διεργασία που για να ολοκληρωθεί λαμβάνει ερωτικές διαστάσεις.