Η ερευνητική εργασία έχει πρόθεση να πραγματοποιήσει μια, κατά το δυνατόν, ανάλυση των σχέσεων και των επιδράσεων μεταξύ της αρχιτεκτονικής πρακτικής, του αρχιτέκτονα και του υπολογιστικού μέσου. Γίνεται αρχικά μια προσπάθεια κατανόησης της πορείας αυτής της σχέσης μέχρι σήμερα και των μεταβολών που αυτή έχει επιφέρει τόσο στην συνθετική  λογική όσο και στα εργαλεία και μεθόδους σχεδίασης. Αναπτύσσονται οι τροποποιήσεις που πραγματοποιήθηκαν στην πρακτική της αρχιτεκτονικής με την χρήση των ψηφιακών εργαλείων σχεδίασης. Στην συνέχεια παρουσιάζονται οι τρόποι και οι συνθήκες που έχουν τροποποιηθεί σε σχέση με το παρελθόν, ως αποτέλεσμα της ολοένα και μεγαλύτερης εισόδου του ηλεκτρονικού υπολογιστή, τόσο στην αρχιτεκτονική πρακτική όσο και την αρχιτεκτονική εκπαίδευση. Στο τρίτο σκέλος  της εργασίας επιχειρείται να γίνει μια, πρώτου βαθμού τουλάχιστον, θεωρητική κριτική προσέγγιση των νέων ευκαιριών και δυνατοτήτων που σχηματίζονται στο κλάδο της αρχιτεκτονικής και του τρόπου που αυτή δύναται να λειτουργεί στο μέλλον, μέσα σε ένα ψηφιακό κόσμο.