Για τον σχεδιασμό δημόσιου πανεπιστημίου, αναζητούμε τη σημασία του δικτύου στην καθημερινότητα και κατ’ επέκταση στην εκπαίδευση και την καλλιτεχνική παραγωγή.  Στο δίκτυο θεωρούμε εξίσου σημαντικές και τις δυο του εκφάνσεις: την αναλογική και την ψηφιακή. Αναλογική με την έννοια της εγγύτητας, των σχέσεων και της τυχαίας συνάντησης, και την ψηφιακή - το διευρυμένο «εδώ», τον (ακόμα μπορούμε να αναφερόμαστε σ’ αυτόν ως) "νέο" κοινό τόπο. Θεωρούμε τη διπλή εμφάνιση αναγκαία και την διατήρηση του δημόσιου χώρου ζωτική. Όχι μόνο ως ενδιάμεσο χώρο μεταξύ προορισμών αλλά ως χώρο επιτέλεσης της δημόσιας ζωής. Το πανεπιστήμιο ήταν και πιστεύουμε ότι θα πρέπει να παραμείνει (ή να γίνει) ένας τέτοιος χώρος.