Η παρούσα ερευνητική εργασία ερευνά τον τρόπο με τον οποίο ο άνθρωπος προσπάθησε να οργανώσει τη γνώση/ πληροφορία, με σκοπό να καταλάβει τον κόσμο. Επικεντρώνεται στη δομή του δικτύου, ως διάδοχος της δενδροειδούς δομής,  και πως αυτό καταφέρνει μέχρι και σήμερα να διαχειριστεί την πολυπλοκότητα της σύγχρονης ζωής. Εξετάζεται η εφαρμογή του στο αστικό τοπίο από τότε που ο όρος του έπαιρνε αναλογική μορφή ως σήμερα που τα άυλα  δίκτυα τεχνολογίας και το Διαδίκτυο έχουν πάρει πρωταρχικό ρόλο και βήμα στην οργάνωση της καθημερινότητας. Παρουσιάζει μια σειρά ψηφιακών εφαρμογών που μετατρέπουν την πόλη σε ένα διαδραστικό διάγραμμα, ανοιχτό στην ανάλυση δεδομένων- που έχει την δυνατότητα να συλλέγει.Ενώ ακόμα, σχολιάζει πώς η καταγραφή των σημειακών ψηφιακών δεδομένων επαυξάνει την αστική εμπειρία. Τέλος, μέσα από ένα παράδειγμα/πείραμα σε μία επιλεγμένη αστική παρέμβαση επιχειρεί να αποδείξει πως τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μπορούν να αποκαλύψουν δυνατότητες και αδυναμίες στον αστικό σχεδιασμό.