Η Αρχιτεκτονική και η Μουσική είναι δύο τέχνες που μοιράζονται πολλά και σημαντικά σημεία αναφοράς. Λόγω της ενασχόλησης μου με τη μουσική, αλλά και ως φοιτήτρια της Αρχιτεκτονικής, αναρωτήθηκα σε ποιόν βαθμό αυτές οι δύο τέχνες σχετίζονται μεταξύ τους, αν μπορούν να συνδυαστούν και, εν τέλει, αν μπορεί η μία να επηρεάσει την άλλη σε επίπεδο σχεδιασμού. Ένας Ρουμάνος αρχιτέκτονας είπε: «Αν η μουσική είναι η αρχιτεκτονική του ήχου, τότε η αρχιτεκτονική είναι η μουσική του χώρου». Αυτή ήταν μία από τις πρώτες σημειώσεις που μου έδωσαν το έναυσμα να ξεκινήσω αυτή την έρευνα.

Ο συσχετισμός Αρχιτεκτονικής και Μουσικής έγινε πρώτη φορά γνωστός όταν ο Πυθαγόρας εφηύρε τη θεωρία των «αρμονικών αναλογιών» και κατάφερε να μεταφέρει τα εύηχα ακούσματα σε αναλογίες συμμετρικών διαστάσεων. Στη συνέχεια, ο Πλάτωνας εμπλούτισε τη θεωρία του Πυθαγόρα και έκανε εφικτή τη σύνδεση της Μουσικής με τη Γεωμετρία, που είναι συστατικός όρος της Αρχιτεκτονικής. Το ίδιο ζήτημα φαίνεται πως απασχόλησε και τους μεταγενέστερους αιώνες πολλούς αρχιτέκτονες, φιλόσοφους, καλλιτέχνες και μουσικούς. Έτσι, στην Αναγέννηση, παρατηρούμε μια έντονη τάση από τη μεριά του LeonBattistaAlberti, αλλά και του AndreaPalladio, να συνταιριάξουν τις δύο αυτές τέχνες, ενώ οι απόψεις του Francois Blondel και του Claude Perrault ‘’μάχονται’’ για το αν τα εύηχα ακούσματα είναι αυτά που δημιουργούν οπτικά τις τέλειες αναλογίες. Και αργότερα, μέχρι τις μέρες μας, τον ίδιο προβληματισμό, από ποικίλες οπτικές γωνίες, ακολουθούν αρχιτέκτονες όπως ο Ιάννης Ξενάκης, ο Frank Lloyd Wright, oAlvarAalto, oSteven Holl κ.ά., που τελικά καταφέρνουν να συνδυάσουν την Αρχιτεκτονική και τη Μουσική σε ξακουστά αρχιτεκτονικά έργα.

Η σύνδεση Αρχιτεκτονικής και Μουσικής μπορεί να γίνει με διάφορους τρόπους και γεννάται το ερώτημα αν υπάρχουν κάποιοι κοινοί μηχανισμοί σύνθεσης στις δύο τέχνες. Σκοπός της εργασίας είναι να αναγνωρίσουμε ορισμένους από αυτούς τους κοινούς μηχανισμούς όπως η Αρμονία, ο Ρυθμός, το Μέτρο και η Αντίστιξη και αφού τους αναλύσουμε να καταδείξουμε πώς αυτοί μεταφέρονται από τη Μουσική στην Αρχιτεκτονική και από την Αρχιτεκτονική στη Μουσική.

Η Μουσική περιλαμβάνει πολλά εκφραστικά μέσα, όπως αντίστοιχα και η Αρχιτεκτονική. Μια μελωδία μπορεί να γεννήσει στον άνθρωπο ποικίλα συναισθήματα, όπως και η εναλλαγή από χώρο σε χώρο. Η κίνηση μέσα σ’ ένα χώρο είναι από μόνη της μια μελωδία και οι οπτικές φυγές του κτιρίου παράγουν ένα ξεχωριστό ηχόχρωμα. Η επανάληψη και ο ρυθμός ενός μοτίβου σ’ ένα μουσικό κομμάτι πλάθει μια σειρά από κίονες ενός αρχαίου ναού. Ενώ, η αρμονία και το ασύγκριτο μέτρο που εκπέμπουν υποβλητικά και μη κτήρια θυμίζουν συμφωνίες του Bach  και του Beethoven. Το πώς λοιπόν ένα κτήριο καταφέρνει να μας γεννήσει την ανάμνηση ενός μουσικού κομματιού ή το πώς ένα μουσικό κομμάτι με κάποιους μηχανισμούς σύνθεσης μπορεί να μεταφραστεί σε αρχιτεκτονικό έργο, θα δούμε ότι μπορεί να γίνει πράξη και να αποτελέσει ένα δημιουργικό ερέθισμα για αρχιτέκτονες αλλά και μουσικούς.