Η πραγματικότητα και η ψευδαίσθηση είναι δύο φαινομενικά αντίθετες έννοιες, γύρω από τις οποίες κινείται η προοπτική για να διορθώσει ή να αλλοιώσει εντυπώσεις. Η πόλη είναι γεμάτη από στοιχεία που προκαλούν οπτικές απάτες και ψευδαισθήσεις. Η παρούσα ερευνητική εργασία εστιάζει στα ανθρώπινα δημιουργήματα πάνω στις καλές και εφαρμοσμένες τέχνες, που χρησιμοποιώντας διάφορες τεχνικές σε έργα ζωγραφικής, γλυπτικής, αρχιτεκτονικής και σκηνογραφίας, αλλά και διάφορα εφέ και εργαλεία μέσω της τεχνολογίας, κατορθώνουν να εξαπατούν τα μάτια του θεατή. Ο τρόπος όμως με τον οποίο η όρασή μας ξεγελιέται, αποτελεί μία περίπλοκη διαδικασία. Hαισθητηριακή αντίληψη, συνεργάζεται με τη μνήμη και την εμπειρία, και προκαλεί διαφόρων ειδών αποτελέσματα οπτικών ψευδαισθήσεων. Ο εγκέφαλος, λοιπόν, ως αποθηκευτικός χώρος όλων αυτών των πληροφοριών, αποτελεί εκτός από το μάτι, ένα σημαντικό όργανο αντίληψης της πραγματικότητας, καθώς κατασκευάζει το μεγαλύτερο μέρος της οπτικής εμπειρίας. Επομένως, όλα αυτά που βλέπουμε, μπορούν να παρερμηνευτούν. Κατάλληλοι για να πετύχουν αυτό το αποτέλεσμα, είναι οι καλλιτέχνες, που σκοπός τους είναι να ψυχαγωγήσουν και να ενθουσιάσουν τους θεατές, μέσω των έργων που δημιουργούν.  Στοιχεία τοποθετημένα σε εξωτερικούς ή εσωτερικούς χώρους που δίνουν την ψευδαίσθηση της κίνησης και του βάθους, τεχνικές όπως το videoκαι το projectionmappingπου προσθέτουν διαστάσεις και κίνηση σε στατικά αντικείμενα, διαδραστικά συστήματα και εγκαταστάσεις, αλλά και τεχνολογίες όπως η επαυξημένη πραγματικότητα που εμπλουτίζει τον κόσμο μας παρεμβάλλοντας μεταξύ των ματιών μας και του περιβάλλοντος ένα στρώμα ψηφιακών πληροφοριών, αποτελούν παραδείγματα που δημιουργούν οπτικές πλάνες. Καθώς όλα αυτά τα στοιχεία της πόλης δίνουν την εντύπωση της κίνησης και της μεταβολής, γεννιέται το ερώτημα αν το πολύπλοκο περιβάλλον της τείνει να δημιουργήσει έναν παράλληλο κόσμο που έρχεται σε αντίθεση με τον «πραγματικό», παρερμηνεύοντας τις αισθήσεις μας.