Στο Χριστιανισμό η αποστολή στη γη είναι ο διωγμός από τον παράδεισο και η καταναγκαστική απομάκρυνση από τον τόπο μόνιμης κατοικίας του. Ο ανέστιος χριστιανός λόγω της απεγνωσμένης αναζήτησης για τον παράδεισο βρίσκει λύση στο προσκύνημα, προσομοιάζει την επιστροφή στην πατρίδα (παράδεισο) με το ταξίδι σε έναν ιερό τόπο. Περπατά αδιάκοπα, μέχρι να βρει την εσωτερική γαλήνη. Περιπλανιέται αναζητώντας τον παράδεισο. Με τον ταξίδι αυτό να τον πλάθει πνευματικά, δοκιμάζοντας τις αντοχές του. Αυτή η περιπλάνηση συμβάλλει στην πνευματική αναζήτηση, στην ψυχική ανύψωση, και στην σκέψη εν γένει. Ο προσκυνητής έρχεται αντιμέτωπος με τα πάθη του, και κάθε του βήμα προς τον στόχο είναι και ένα βήμα προς το Θεό. Η πνευματική εξύψωση όμως δεν είναι πάντα θρησκευτικού επιπέδου. Μέσα από αυτή την περιπλάνηση με συγκεκριμένο σκοπό, ο προσκυνητής δεν έρχεται πιο κοντά μόνο στη θεϊκή του υπόσταση αλλά και στην καθαρά ανθρώπινη ύπαρξη του.

Το 1725, ο ουκρανός μοναχός Βασίλι Γκρηγκόροβιτς Μπάρσκι κάνει το πρώτο του προσκύνημα στο Άγιον Όρος. Θα περάσουν 19 χρόνια μέχρι το Μάιο του 1744 που θα επιστρέψει για δεύτερη φορά στον Άθωνα. Στο διάστημα που μεσολάβησε είχε επισκεφτεί τους Αγίους Τόπους, την Κύπρο, την Αίγυπτο, το Σινά, τη Δαμασκό, την Αντιόχεια, την Κωνσταντινούπολη, την Τρίπολη (του Λιβάνου), την Πάτμο και την Χίο. Ένας μεγάλος κύκλος περιηγήσεων σε όλα τα χριστιανικά προσκυνήματα. Θα παραμείνει στο Όρος για ένα μεγάλο διάστημα. Θα επισκεφθεί όλα τα μοναστήρια, θα σχεδιάσει, θα γράψει, θα προσπαθήσει να συνθέσει την ιστορία του Άθωνα. Στο έργο του Μπάρσκι καταγράφεται λεπτομερώς, μέσα από τα δύο ταξίδια του στο Άγιο Όρος(1725-1726 και 1744-1745), όλη η διαδικασία του προσκυνήματος-περιπλάνησης και οι επιπτώσεις αυτού στο υποκείμενο μέσω σχεδίων, εγγράφων και καταγραφών που δίνει μια συνολική εικόνα για την σημασία του προσκυνήματος στην πνευματική αναζήτηση.