Το ζήτημα της βιομηχανικής κληρονομιάς του παρελθόντος έχει απασχολήσει τις κοινωνίες και την επιστημονική κοινότητα.  Το τεράστιο κτιριακό απόθεμα της βιομηχανίας αποτελεί δείγμα της πολιτιστικής μας κληρονομιάς και σε ουδεμία περίπτωση δεν θα ήταν πρέπον να χαθεί η να καταστραφεί. Πολλοί ερευνητές και αρχιτέκτονες αρχίζουν και δείχνουν το ενδιαφέρον τους για την διατήρηση αυτού του βιομηχανικού πλούτου και την αξιοποίηση του κτιριακού αποθέματος. Μια τάση για την διατήρηση, είναι η επανάχρηση αυτών των κελυφών δίνοντας τους μια νέα χρήση, διατηρώντας όμως τα σημαντικά στοιχεία τους. Η παρούσα ερευνητική εργασία λοιπόν ασχολείται με το αν και κατά πόσο τα βιομηχανικά κτίρια μπορούν υπό προϋποθέσεις να λειτουργήσουν ως χώροι γραφείων.

Σε πρώτη φάση γίνεται μια ιστορική αναδρομή στις μορφές που έχει πάρει ο χώρος του γραφείου με το πέρασμα του χρόνου και την εξέλιξη της τεχνολογίας. Έπειτα από μια σύντομη αναφορά στην ιστορία της βιομηχανίας και των μορφολογικών στοιχείων των εργοστασίων στην Ευρώπη και την Ελλάδα, αναλύονται οι βασικές έννοιες της βιομηχανικής αρχαιολογίας και κληρονομίας. Στην συνέχεια επισημαίνεται η σημασίας της συντήρησης και  διατήρησης αυτού του πλούτου και η σημασία της επαναχρησιμοποίησης του. Επίσης αναλύεται η έννοια και η σημασία  της προσαρμοστικής επαναχρησιμοποίησης (Adaptive re-use).  Τέλος παρατίθενται παραδείγματα βιομηχανικών χώρων που έχουν μετατραπεί σε γραφεία στην Ευρώπη και στην Ελλάδα. Η ανάλυση επικεντρώνεται στην παλιά χρήση , στην νέα χρήση του κτιρίου και στο ποια στοιχεία από το παλιό κτίριο κρατήθηκαν. Με βάση αυτά τα δεδομένα, επιχειρείται η σύγκριση των παραδειγμάτων, προκειμένου να εξάγουμε γενικότερα συμπεράσματα και να προσδιορίσουμε κατά πόσο τέτοιοι χώροι είναι αναγκαίοι και χρήσιμοι στην κοινωνία και κατά πόσο είναι κατάλληλοι για να γίνουν κτίρια γραφείων και διοίκησης.