Η παρούσα ερευνητική εργασία ασχολείται με την έννοια του τοπίου και της κατοίκισης. Το τοπίο αποτελεί μια έννοια με πολλές ερμηνείες, ανάλογα τη χρήση, το σκοπό που το προσεγγίζουμε, το παρατηρούμε ή το ερμηνεύουμε. Τοπίο μπορεί να θεωρηθεί ένα φυσικό ή δομημένο τοπίο, καθώς και ένα τοπίο που μπορεί να προκύψει από μια καταστροφή φυσική ή μη, όπως και από μια επέμβαση του ανθρώπου που μπορεί να αλλάξει τη φυσιογνωμία ενός τοπίου δημιουργώντας ένα νέο. Τοπίο μπορεί να θεωρηθεί οτιδήποτε μας περιβάλλει. Κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα αποτελεί μια επέμβαση στο τοπίο και μια συνθήκη ένταξης σε αυτό. Ο άνθρωπος από την αρχή της ύπαρξης του δημιούργησε συνθήκες κατοίκισης στο τοπίο, προσπαθώντας να οικειοποιηθεί και να συμβιώσει μαζί του. Η έντονη αστικοποίηση του ανθρώπου τον 21^ο αιώνα τον οδήγησε στην ανάγκη να έρθει πιο κοντά στο τοπίο, στη φύση· είτε ταξιδεύοντας σε προορισμούς απόδρασης δάση, βουνά, λίμνες, θάλασσα κλπ είτε φέρνοντας κοντά του το φυσικό στοιχείο. Μετά την ανάπτυξη των εννοιών αυτών και τη περιγραφή τους για να ενισχυθεί η αντίληψη και η στάση που έχουμε απέναντι στο τοπίο παρουσιάζονται παραδείγματα αρχιτεκτονικής ένταξης στο τοπίο με σημαντικές παραμέτρους που λήφθηκαν υπόψη. Οι παράμετροι αυτοί αφορούν την αισθητική απόλαυση ου επιζητείται, το σεβασμό προς το περιβάλλον και την τοπιογραφία ενός τόπου και την ένταξη μίας κατοικίας με τη λιγότερη υποβάθμιση του τοπίου. Τέλος, παρατίθενται επιλεγμένα κείμενα από την ημερίδα για τις αναγνώσεις και τις προοπτικές του τοπίου στην Ελλάδα που πραγματοποιήθηκε στο τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας το 2003, δημιουργώντας ένα νέο προβληματισμό γύρω από ένα οικείο αλλά και παραγκωνισμένο χώρο : το τοπίο.