Οι πρώτες ενδείξεις βιοκλιματικής αρχιτεκτονικής, πρωτοεμφανίζονται στην Αρχαία Ελλάδα. Η ανάγκη για εκμετάλλευση της ηλιακής ενέργειας προέκυψε από την έλλειψη πρώτων υλών, πράγμα που οδήγησε στην σκέψη εναλλακτικών τρόπων δόμησης. Η χρήση της ηλιακής θέρμανσης αλλά και η εκμετάλλευση του κατάλληλου προσανατολισμού, δεν εξαπλώθηκαν παντού με τον ίδιο τρόπο, λόγω κοινωνικών ή οικονομικών συνθηκών και παρότι, στην συνέχεια η βιομηχανική επανάσταση ώθησε την βιοκλιματική αρχιτεκτονική σε μια σχετική κάμψη, ποτέ δεν έπαψαν οι προσπάθειες εξέλιξης της. Με την πάροδο των χρόνων, η βιοκλιματική αρχιτεκτονική άρχισε να αποκτά μεγαλύτερη υπόσταση, καθώς η εξάντληση των ορυκτών καυσίμων, άρχισε να κάνει αυτονόητη την ανάγκη για αξιοποίηση των φυσικών πόρων με όποιο τρόπο ήταν αυτό δυνατό. Πλέον, ο ενεργειακός σχεδιασμός αποτελεί σημαντική παράμετρο για την αρχιτεκτονική, τόσο τεχνικά όσο και περιβαλλοντικά. Οι κινητοποιήσεις σχετικά με την διαφύλαξη του περιβάλλοντος οδήγησαν σε μέτρα προφύλαξής του, και κατά συνέπεια σε μέτρα με σκοπό την εξασφάλιση των καλύτερων δυνατών τεχνικών για την υλοποίηση κτιρίων με όσο το δυνατό χαμηλότερες ενεργειακές αποδόσεις. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, με την παροχή σχετικών οδηγιών, ωθεί τις Ευρωπαϊκές χώρες προς την διαμόρφωση των κτιρίων τους σε κτίρια μηδενικών καταναλώσεων, θέτοντας όρια για το άμεσο πλέον μέλλον. Στην Ελλάδα, τα περασμένα χρόνια, η βιοκλιματική αρχιτεκτονική αποτέλεσε τρόπο ζωής σε πολλές περιοχές, όπως για παράδειγμα στο Πήλιο, όπου οι  παραδοσιακές κατοικίες αποτέλεσαν σημαντικό στοιχείο αναφοράς βιοκλιματικών κτισμάτων. Σήμερα, παρότι τα πράγματα εξελίσσονται με αργούς ρυθμούς, υπάρχουν κτίρια παραδείγματα προς μίμηση σε όλη την έκταση της χώρας, γεγονός που κάνει το μέλλον της βιοκλιματικής αρχιτεκτονικής να μοιάζει ιδιαιτέρως ελπιδοφόρο.