Tο κτιριακό συγκρότημα Ματσάγγου ανήκει στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, βρίσκεται στο κέντρο του πολεοδομικού ιστού της πόλης του Βόλου, αποτελεί σημείο αναφοράς για την τοπική κοινωνία και το μέγεθός του επιτρέπει πολλαπλές δραστηριότητες. Για τους λόγους αυτούς αποφασίσαμε την επανάχρηση του συγκροτήματος ως χώρο που απευθύνεται στις δημιουργικές και καλλιτεχνικές ανάγκες των φοιτητών, ανοιχτό και προς το κοινό του Βόλου σε μία πιο ζωντανή και διαλλακτική σχέση πανεπιστημίου και πόλης.
Το κτιριολογικό πρόγραμμα περιλαμβάνει χώρους εργαστηρίων, εκθέσεων και εκδηλώσεων, χώρους εστίασης και φιλοξενίας, αλλά και χώρους καλλιτεχνικών δραστηριοτήτων, μετατρέποντας το συγκρότημα Ματσάγγου σε ισχυρό πόλο έλξης.
Το κτιριακό συγκρότημα αναπτύχθηκε σε τέσσερεις φάσεις. Οι συνεχείς και σταδιακές κτιριακές επεκτάσεις έχουν ως αποτέλεσμα μια ‘’συρραφή’’ κτιρίων με διαφορετικές μορφολογικές και χωρικές ιδιαιτερότητες. Οι όψεις του συγκροτήματος είναι διατηρητέες, όπως και η στοά Ματσάγγου.
Αποσκοπούμε να ενοποιήσουμε και να διαμορφώσουμε τους υπαίθριους χώρους του συγκροτήματος οι οποίοι περιλαμβάνουν και την πλατεία Πανεπιστημίου στα όμορα οικοδομικά τετράγωνα, μέσω μιας ενιαίας χειρονομίας διατηρώντας παράλληλα τη στοά.

Έτσι αποφασίσαμε να κάνουμε μια ‘’χειρουργική’’ τομή στο κτίριο, δημιουργώντας έναν ενδιάμεσο χώρο ανάμεσα στα δύο παραγόμενα ‘’νέα κομμάτια’’ του κτιρίου. Η αναγκαιότητα διατήρησης της στοάς μας οδήγησε στο σχεδιασμό μιας πορείας η οποία περνά κάτω από αυτήν και στην χωροθέτηση των δημόσιων χώρων στα ακραία επίπεδα του κτιρίου. Οι χώροι αυτοί ενοποιούναι με μια μη διακοπτόμενη άνοδο στο όριο της τομής ενώ η κάθοδος πραγματοποιείται σταδιακά περώντας από τους ενδιάμεσους ορόφους που χαρακτηρίζονται από μεγαλύτερο βαθμό ιδιωτικότητας.
Με τη ‘’χειρουργική τομή’’, το εσωτερικό του κτιρίου με τον υπάρχοντα κάνναβο του φέροντος οργανισμού, αποκτά στοιχεία εξωτερικού χώρου. Η τομή γίνεται όψη και λειτουργεί ως στοιχείο προσανατολισμού. Το νόημα αυτής της όψης εμπλουτίζεται καθώς είναι φορτισμένη ως μια ‘’επιδερμίδα’’ με δικό της χαρακτήρα που οργανώνει την κίνηση στα όρια της.
Επιδερμίδες με διαφορετικές εκφάνσεις (όψη, τοίχος, διαχωριστικό πάνελ, έπιπλο) ‘’περιτυλίγουν’’ κινήσεις και ορίζουν χώρους. Ορίζουν αντίστοιχα βαθμούς ιδιωτικότητας και εσωτερικότητας σε σχέση με την κίνηση του ανθρώπινου σώματος, τη χρήση του χώρου και τον βαθμό διαφάνειας των υλικών τους.
Η προδιαγραφόμενη πορεία κίνησης του ανθρώπινου σώματος στον χώρο οργανώνει τη μορφή και τις λειτουργίες του κτιρίου και αντίστροφα, ο τρόπος με τον οποίο δομείται ο χώρος αντικατοπτρίζεται στον τρόπο κίνησης μέσα σ΄αυτόν.
Η ‘’σχισμή’’ του κτιρίου, επεκτείνεται ως χάραξη και ως ράμπα στην πλατεία, η οποία ‘’κατεβαίνει’’ σταδιακά προκειμένου να δημιουργηθεί ένα ανοιχτό stage και λειτουργεί ως ένας ανοιχτός χώρος μέσα στον οποίον το κοινό της πόλης συνδιαλέγεται - σε μια ενιαία λογική - με το νέο χαρακτήρα του κτιριακού συγκροτήματος.