Η πόλη, ως ένα πολυσύνθετο και πολυδιάστατο σύστημα, βρίσκεται σε μια συνεχή αλληλεπίδραση με τους παράγοντες που την διαμορφώνουν, καθώς και με τα δεδομένα της εκάστοτε εποχής που την επηρεάζουν. Ο έντονος ρυθμός ανάπτυξης, των τελευταίων ετών, υπέδειξε θεμελιώδεις παθογένειες στην λειτουργία της, οι οποίες ανάγονται σε πολλαπλά επίπεδα. Το εν λόγω χωρικό επίπεδο αναφοράς αποτελεί το Δυτικό τμήμα της πόλης Θεσσαλονίκη, στο οποίο έχει διαμορφωθεί ένα αξιόλογο απόθεμα υπαίθριων εγκαταλελειμμένων χώρων και κτιρίων. Η εξέλιξη του αστικού χώρου, είτε ως προϊόν σωστού πολεοδομικού σχεδιασμού, είτε ως αυθαίρετη δόμηση, είχε ως αποτέλεσμα την δέσμευση μεγάλων εκτάσεων γης στον ιστό τηςπόληςμε σκοπό τον στρατωνισμό, οι οποίες, πλέον, αποτελούν, εν δυνάμει, ελεύθερους ανενεργούς χώρους για επανάχρηση. Καίριο ζήτημα για τον πολεοδομικό και, εν γένει, χωρικό σχεδιασμό αποτελούσε, ανέκαθεν, η διαχείριση αυτού του εγκαταλελειμμένου αστικού αποθέματος και η λειτουργική επαναφορά του στην πόλη.Η παρούσα διπλωματική εργασία προτείνει την αξιοποίηση του πρώην στρατοπέδου "Μέγας Αλέξανδρος" που χωροθετείται στην Δυτική Θεσσαλονίκη και την διαμόρφωση αστικού πάρκου καλλιεργειών, με περιβαλλοντικό γνώμονα την τοπική αειφόρο ανάπτυξη και βιωσιμότητα, μέσω της χρήσης των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και της αξιοποίηση των φυσικών αποδόσεων. Η ζωτική συνθετική ιδέα για το σχεδιασμό του στρατοπέδου είναι η οργάνωση ενός "μωσαϊκού" συλλογικών δραστηριοτήτων που θα αλληλοσυμπληρώνονται και θα λειτουργούν συνδυασμένα, στον υπαίθριο και τον κτισμένο χώρο, δημιουργώντας ένα λειτουργικό- αισθητικό υπόβαθρο "επικοινωνίας" του αγροτικού μοντέλου ζωής με τον αστικό πολιτικό-οικονομικό χώρο.