Οι κοινότητες του Αρχιπελάγους αναπτύσσονται και εξελίσσονται στα πλαίσια της χωρικής απομόνωσης αλλά και της ιδιόμορφης αλληλεπίδρασης που προσφέρει ή επιβάλλει η θάλασσα και ο νησιωτικός χαρακτήρας τους. Η ραγδαία ανάπτυξη του τουρισμού ενισχύει τη συνεχή αναζήτηση του ειδυλλιακού, ως προβολή προκατασκευασμένων επιθυμιών. Οι ίδιοι οι κάτοικοι προσαρμόζονται στις επιβολές της νέας συνθήκης, συμβάλλοντας με τη σειρά τους στην ανακατασκευή της νησιωτικής εμπειρίας. Οικονομικές ασχολίες βασίζονται σχεδόν κατά αποκλειστικότητα στον τριτογενή τομέα, καλύπτωντας άμεσα και γρήγορα τις ανάγκες βιοπορισμού. Τοπόσημα που άλλοτε αποτελούσαν κεντρικά στοιχεία κοινωνικής συγκρότησης, διαμορφώνουν το σκηνικό του νέου φαντασιακού αφηγήματος, ενώ πλήθος περιστασιακών επισκεπτών ρυθμίζουν τη νέα πραγματικότητα.

 Στην προσπάθειά μας να διερευνήσουμε και να κατανοήσουμε τις κοινωνικές σχέσεις που αναπτύσσονται στις νησιωτικές μονάδες, δημιουργούμε μια νέα πρόταση τοπικής γιορτής, μέσω της ανασύνθεσης κοινοτικών εορταστικών πρακτικών. Τα παραδοσιακά πανηγύρια, ως κατεξοχήν σημεία έκφρασης της κοινωνικής διάρθρωσης, εκδηλώνουν ακόμη και σήμερα την ανάγκη για ουσιαστική αλληλεπίδραση στα πλαίσια της κοινότητας. Μπορεί μια νέα μορφή τελετουργικής πρακτικής και το σύνολο των μηχανισμών που την πλαισιώνουν χωρικά να συμβάλλουν στην αναδιάρθρωση της κοινότητας και την ανανέωση των διαπροσωπικών σχέσεων;

 Κεντρικός άξονας ο άνθρωπος, ως βασικός συντελεστής ενεργοποιείται, συμμετέχει και δεν παρατηρεί σαν καταναλωτής στιγμών διασκέδασης. Αφορμή για την γιορτή αποτελεί η τροφοσυλλογή, θέτοντας σε επανεξέταση την σχέση των κατοίκων με το φυσικό τους  περιβάλλον, ιδιαίτερα κατά τους χειμερινούς μήνες. Παράλληλα, μέσω της παραπάνω πρακτικής  επιδιώκεται ο επαναπροσδιορισμός των χαρακτηριστικών τοποσήμων, ως στοιχεία αλληλένδετα με τη λειτουργία της κοινότητας, καθώς αναμένουν, υποδέχονται και φιλοξενούν την επιτέλεση της νέας γιορτής.