Το Λεκανοπέδιο των Αθηνών εμφανίζεται ως ένας ενιαίος και πυκνά δομημένος χώρος, μεταξύ των αττικών βουνών και το θαλάσσιο μέτωπο. Οι εκτάσεις του πρασίνου και της αναψυχής είναι περιορισμένες σε μεγάλο βαθμό, ενώ σημειακά ξεχωρίζουν οι σημαντικοί αρχαιολογικοί χώροι του ιστορικού κέντρου της πόλης και κάποια ακόμη αστικά κενά. Ειδικά τα τελευταία εξήντα χρόνια το αστικό τοπίο επεκτάθηκε γύρω από τα κέντρα της Αθήνας και του Πειραιά, είτε με άναρχη δόμηση, είτε με την επανάληψη ενός κάνναβου χαραγμένου, χωρίς καμία μέριμνα για τη συνολική εικόνα και λειτουργικότητα της πόλης. Αποτέλεσμα αυτής της ανεξέλεγκτης επέκτασης είναι να καλυφθεί όλο το λεκανοπέδιο από πολυκατοικίες κακής αρχιτεκτονικής ποιότητας και ελάχιστα στοιχεία διαφοροποίησης της συνολικής εικόνας.

 Η Γλυφάδα αποτελεί ένα παραθαλάσσιο προάστιο της Αθήνας. Μορφολογικά διαφέρει σημαντικά απο τις περισσότερες περιοχές της Αττικής, είτε πολεοδομικά, είτε ως προς την εκμετάλλευση του ελεύθερου χώρου, είτε ως προς τα χαρακτηριστικά του δομημένου χώρου. Ωστόσο, ακόμα και υπο αυτές τις συνθήκες, εντοπίζονται εκτάσεις γης που δεν χρησιμοποιούνται με τον βέλτιστο τρόπο και ακολουθούν το πρότυπο της υπόλοιπης Αθήνας που παραμελεί τους χώρους πρασίνου, τους χώρους φυσικού κάλους, ψυχαγωγίας και κοινωνικοποίησης για τους πολίτες.

 Στόχος της παρούσας εργασίας αποτελεί, η επέμβαση σε περιοχή της Γλυφάδας, προκειμένου να υπηρετεί τις μεταβαλλόμενες ανάγκες των κατοίκων της, να προσελκύσει επισκέπτες στην περιοχή, να βελτιωθεί η λειτουργικότητα του αστικού χώρου, να αυξηθεί η δυνατότητα επιχειρηματικότητας και παραμονής των μονίμων κατοίκων και συνεπώς να αναβαθμιστεί η περιοχή ως προς τα μορφολογικά και αισθητικά στοιχεία και χαρακτηριστικά της. Πέρα από αυτό, η εργασία θα εστιάσει στην αναζωογόνηση των κοινωνικών σχέσεων και συναναστροφών και στην δημιουργία ενός πυρήνα ψυχαγωγίας και διασκέδασης που έχει αντίκτυπο σε όλο το εύρος των ηλικιών.