Η ανάγκη του ανθρώπου για μετακίνηση χάνεται στα βάθη της ιστορίας. Με την ανακάλυψη της ατμομηχανής έρχεται η επανάσταση στον τομέα των μεταφορών. Το τραίνο κερδίζει έδαφος ως μέσο μεταφοράς ανθρώπων και προϊόντων, συνδέοντας μεταξύ τους περιοχές και διευκολύνοντας τις μετακινήσεις. Μέσα στα επόμενα χρόνια το σιδηροδρομικό δίκτυο απλώνεται και σταθμοί κτίζονται. Οι σταθμοί αυτοί, συχνά ορόσημα των περιοχών στις οποίες βρίσκονται, γίνονται σημεία πολιτισμού, ενός πολιτισμού που γεννιέται στις ράγες.

Στην παρούσα εργασία εξετάζουμε την περιοχή του σταθμού των τραίνων στην Αγριά Βόλου. Το έργο για τη σιδηροδρομική σύνδεση Βόλου – Λάρισας, έργο της εταιρείας «σιδηροδρόμων Θεσσαλίας», σε σχέδια του Ιταλού μηχανικού Εβαρίστο Ντε Κίρικο, περιελάμβανε και τη σύνδεση του Βόλου με τα χωριά του Πηλίου. Στο πλαίσιο αυτό κατασκευάστηκε και ο σταθμός στην Αγριά. Πλέον το δρομολόγιο Αγριά – Βόλος δεν πραγματοποιείται και ο σταθμός έχει περιέλθει σε αχρησία. Παρόλα αυτά συνεχίζει να αποτελεί τοπόσημο.

Μελετώντας την περιοχή της Αγριάς, μια βασική ανάγκη που διαπιστώθηκε ήταν η ανάγκη συγκέντρωσης χώρων πολιτισμού σε ένα σημείο. Για το λόγο αυτό προτείνεται η δημιουργία ενός πολιτιστικού κέντρου. Ως σημείο επιλέγεται ο σταθμός των τραίνων ως χώρος μνημών και φορέας πολιτισμού, ικανός να στηρίξει τις λειτουργίες ενός τέτοιου κτιρίου. Επιπλέον, η τοποθεσία σε χώρο κομβικό για την περιοχή προσφέρεται για τη φιλοξενία χρήσεων πολιτιστικού χαρακτήρα, ενώ η γειτνίαση με το ξενοδοχείο Valis Resort, που προσελκύει συνεδριακό τουρισμό, το καθιστά ιδανικό σημείο για τη δημιουργία χώρων συνεδριάσεων και εκδηλώσεων.

Στο κτίριο θα φιλοξενείται και μουσειακός χώρος, με εκθέσεις σχετικές τόσο με την ιστορία του τόπου, όσο και με την ιστορία των σιδηροδρόμων. Η έκθεση θα συνεχίζει και στο κτίριο του σταθμού, καθώς κύριος στόχος της μελέτης είναι και η ταυτόχρονη σύνδεση του καινούριου με το υπάρχον κτίριο του σταθμού των τραίνων, καθώς και η ανάδειξη του τελευταίου.