Η ζώνη του ορίου μεταξύ του εσωτερικού και του εξωτερικού χώρου, ενδεχομένως θα μπορούσε να σκιαγραφηθεί ως ευρύτερα σύνολα πραγμάτων, με σημείο τομής το άνοιγμα. Η συγκεκριμένη ζώνη αποτελεί το σημείο αλληλεπίδρασης διαφορετικών χωρικών συνθηκών, λειτουργιών και χρήσεων, εντός της οποίας οι διαφορετικές χωρικές συνθήκες υφίστανται και εξελίσσονται παράλληλα, παρόλο που απέχουν εννοιολογικά και τοπογραφικά. Το εκτός συνιστά τη διχοτομημένη μορφή του εντός σε προέκταση. Το όριο στη συγκεκριμένη περίπτωση πραγματώνεται μέσω της διαφάνειας. Η διαφάνεια λόγω της ιδιαίτερης υλικότητάς της, λειτουργεί είτε ως οπτικά ημιδιαπερατή επιφάνεια, είτε ως κάτοπτρο. Εξαρτάται από τη θέση του παρατηρητή. Ποιός είναι όμως ο παρατηρητής και ποιός ο παρατηρούμενος. Θα μπορούσε να σταθεί ίσως ο ισχυρισμός ότι η ιδιότητα του παρατηρητή αποδίδεται στο υποκείμενο που στέκεται εντός. Αλλά πάλι πού χωροθετείται το εντός. Η θέση είναι σχετική. Στέκεσαι εντός της κατοικίας σου, οπότε το εκτός περιλαμβάνει τα πάντα πλην αυτής. Στέκεσαι εκτός της κατοικίας, αλλά εντός του μπαλκονιού. Μέχρι να διαβείς το κατώφλι το μπαλκόνι ήταν εκτός. Τώρα εκτός ορίζονται ξανά τα πάντα πλην του μπαλκονιού σου. Η διαφάνεια είναι περιπαικτική. Αντιστρέφει τους προσδιορισμούς που βιαστικά αποδίδουμε. Το ίδιο συμβαίνει και με το μπαλκόνι. Η διαφάνεια αποτελεί όριο μεταξύ του ασφαλούς με τον απρόσμενο χώρο. Το μπαλκόνι από την άλλη αποτελεί όριο μεταξύ του έσχατου σημείου της ιδιοκτησίας και του υπόλοιπου κόσμου που εξελίσσεται γύρω του. Στα πλαίσια αυτού του ερευνητικού γίνεται ανάλυση εννοιών σχετικών με την έννοια του ορίου, παράθεση στοιχείων σε σχέση με τη “διάφανη” αρχιτεκτονική και ανάλυση της τυπολογίας της ελληνικής πολυκατοικίας της αντιπαροχής. Τέλος ως σημείο αναφοράς όλα τα παραπάνω, ερευνάται η συγκεκριμένη ζώνη του ορίου στο φοιτητικό διαμέρισμα, στη πόλη του Βόλου.