Ως περιπατητές μιας πόλης, αναζητάμε να κατανοήσουμε τα διάφορα κομμάτια της, χρησιμοποιώντας τα μάτια και το μυαλό μας. Το βλέμμα μας αναζητά τη γοητεία της πόλης, της αρχιτεκτονικής και της τέχνης που το περιβάλλει. Μέσα από την επεξήγηση των βασικών μηχανισμών της όρασης και της πρόσληψης των διαφόρων οπτικών ερεθισμάτων, καθώς και με μια συνοπτική αναδρομή στις θεωρίες οπτικής αντίληψης, όπως αυτή της Gestalt, η οποία άλλαξε την  άποψη για τη σχέση του υποκειμένου με τον χώρο, εστιάζουμε στην τεχνική της οπτικής ψευδαίσθησης. Η περιγραφή προγενέστερων καλλιτεχνών και θεωριών, μας οδηγεί στο λόγο για τον οποίο αυτή εφαρμόζεται και τι τελικά επιτυγχάνεται με τη χρήση της. Συγκροτείται ουσιαστικά ένα σύστημα εννοιολογικών εργαλείων και όρων που βοηθούν στη διερεύνηση της έννοιας, τόσο στον καλλιτεχνικό κόσμο όσο και στην χωρική εμπειρία γενικότερα. Συγκεκριμένα, μελετάται η εφαρμογή της οπτικής πλάνης στη σύγχρονη τέχνη και τον αναμορφικό σχεδιασμό και αρχιτεκτονική. Χαρακτηριστικό παράδειγμα και προτεστάντης της εφαρμογής της, αποτελεί ο Ολλανδός καλλιτέχνης MauritsCornelisEscher. Καλλιτέχνες επηρεασμένοι από αυτόν, τη γεωμετρία και την προοπτική, συγκρίνονται μαζί του, ενώ ταυτόχρονα αναλύεται η φιλοσοφία πίσω από το έργο του. Εστιάζουμε σε συγκεκριμένα παραδείγματα σύγχρονων έργων και αναζητάμε τους λόγους εφαρμογής της οπτικής ψευδαίσθησης, με ένα κριτικό βλέμμα. Τελικά η τέχνη καταφέρνει να επικοινωνήσει με τον αποδέκτη? Να συνυπάρξει αρμονικά με τον περιβάλλοντα χώρο και την κοινωνία? Μπορεί η πόλη ως ένας καμβάς, δισδιάστατων παραστάσεων, να δημιουργήσει έναν πλασματικό χώρο και να τέρψει το βλέμμα του κάθε περιπατητή? Να αλλοιώσει ή συμπληρώσει την εμπειρία του? Να χαράξει ή να κατευθύνει την πορεία του?