Τα βιομηχανικά κτίρια είναι τόποι μνήμης και πολιτισμού, αποτυπώνουν μια σειρά αλλαγών, γεγονότων και έντονων αντιφάσεων. Συμπυκνώνουν μνήμες, λόγω της ταύτισής τους με τον ανθρώπινο μόχθο, παράλληλα λειτουργούν ως τοπόσημα στον αστικό ιστό και σηματοδοτούν την ανθρώπινη δραστηριότητα μιας ολόκληρης περιόδου. Επιλέξαμε να ασχοληθούμε, όμως, συγκεκριμένα με τον κλάδο της οινοποιίας και αυτό γιατί το κρασί, αποτελεί κομμάτι του πολιτισμού μας, ήταν και είναι ένα από τα στοιχεία της καθημερινής μας ζωής. Η παρούσα εργασία, λοιπόν, αναφέρεται σε θέματα, που αφορούν την βιομηχανική κληρονομιά της Ελλάδας στο χώρο της οινοποιίας και έχει ως στόχο, να τονίσει την αξία των βιομηχανικών κτιρίων. Η δομή, αυτής της εργασίας, περιλαμβάνει πέντε μέρη. Πιο συγκεκριμένα, το πρώτο κεφάλαιο, αποτελεί μια εισαγωγή στις έννοιες της βιομηχανικής κληρονομιάς, παραθέτοντας το σχετικό διεθνές θεσμικό πλαίσιο προστασίας, καθώς και την αξία της. Στην συνέχεια, γίνεται ανάλυση της ιστορικής εξέλιξης, των πρώτων προσπαθειών διατήρησης της, όπως και κάποια παραδείγματα, στον Ευρωπαϊκό χώρο. Το τρίτο κεφάλαιο, παρουσιάζει την ίδια ανάλυση, αλλά για τον Ελλαδικό χώρο. Στο τέταρτο κεφάλαιο της εργασίας, γίνεται μια σύντομη αναφορά στην ιστορία της αμπελουργίας στην Ελλάδα, από τα αρχαία χρόνια μέχρι και σήμερα. Και τέλος, στο πέμπτο κεφάλαιο, παρουσιάζονται και αναλύονται κάποια σημαντικά βιομηχανικά κτίρια – οινοποιεία της Ελλάδας, ενώ επίσης γίνεται και μια προσπάθεια συσχέτισης των ελληνικών και των ευρωπαϊκών παραδειγμάτων. Στο σύνολό της, η εργασία αποτελεί πεδίο προβληματισμού και συμπερασμάτων πάνω στα θέματα διατήρησης της βιομηχανικής κληρονομιάς, που εξετάζονται κυρίως μέσα από βιβλιογραφικές αναφορές.