Ο λόφος της Καστέλας στον Πειραιά κατηφορίζει προς τη θάλασσα σε τοποθεσίες άκρως τουριστικές και αναψυχής, σαν το Μικρολίμανο και την ακτή Δηλαβέρη. Η ακτή του λόφου της Καστέλας έχει σαφώς υπερτοπικό χαρακτήρα. Είναι όμως ακόμα αναξιοποίητη και παραμελημένη.

Στο Μικρολίμανο και συγκεκριμένα στα δυτικά του ημιτελούς κτίσματος του Ιδρύματος Ζαχαρίου βρίσκεται το οικόπεδο που ασχολείται αυτή η μελέτη.

Η διαμόρφωση μιας θαλάσσιας παραλίας για όλο τον κόσμο, σε μια κατασκευή από μπετόν, είναι ο στόχος της.

Πρόκειται για μία πολυεπίπεδη κατασκευή που περιλαμβάνει καταστάσεις που συναντούμε συνήθως στις παραλίες. Πισίνες με θαλασσινό νερό, καταστήματα, καφετέρια, χώρους αναψυχής και υπαίθριο κινηματογράφο. Στο υπόγειο βρίσκονται τα μηχανοστάσια από τις πισίνες του επιπέδου αυτού. Στο ισόγειο υπάρχουν τρείς πισίνες με θαλασσινό νερό με τα αντίστοιχα λουτρά και τουαλέτες. Στον μπροστινό κλάδο βρίσκονται σε πέντε επίπεδα χώροι αναψυχής και πισίνες με απρόσκοπτη θέα στο Φάληρο. Στον πίσω κλάδο της κατασκευής που η πρόσβασή του στο ισόγειο γίνεται με ράμπα πολλαπλής χρήσης, βρίσκονται σε δύο επίπεδα υπαίθρια λουτρά και τουαλέτες και στο επόμενο επίπεδο πισίνα και καταστήματα με τα αναγκαία είδη εξυπηρέτησης των επισκεπτών καθώς και ένα καφέ. Η κατασκευή καταλήγει στην περιφερειακή οδό της Καστέλας με ράμπα ανάλογης κλίσης. Η καθ΄ ύψος επικοινωνία διασφαλίζεται με ανελκυστήρες και αναβατόριο.

Είναι μια “παραλία” που αναπτύσσεται καθ ύψος και μπορεί να φιλοξενήσει γεγονότα που μπορεί να συναντήσουμε σε οποιαδήποτε θαλάσσια ακτή, δίνοντας την ελευθερία στους επισκέπτες της να τα διαμορφώσουν οι ίδιοι.

Είναι μία προσπάθεια υλοποίησης μιας δημόσιας κίνησης που ενώνει την Καστέλα με το Μικρολίμανο και την ακτή Δηλαβέρη.

“ Εκεί που τελειώνουμε εμείς αρχίζει η θάλασσα…“ Κ. Δ.