Η διπλωματική εργασία περιλαμβάνει μελέτη της ιστορίας του νησιού, της φυσιογνωμίας, των φυσικών του στοιχείων και κυρίως των αξιών του. Όλα αυτά βοήθησαν στη μορφοποίηση και επεξεργασία ενός μονοπατιού που συνδέει τα βασικότερα σημεία του νησιού με σκοπό την ανάδειξή τους και την εύκολη πρόσβαση σε αυτά. Παράλληλα έγινε η προσπάθεια ώστε μέσα από το μετασχηματισμό της πορείας αυτής να αποτυπωθεί σε αυτή, επί του εδάφους, η πολύπαθη ιστορία του νησιού και να δημιουργήσει στον επισκέπτη πληθώρα συναισθημάτων συνδυάζοντας την τέρψη του περιπάτου και τη γνώση για το χώρο που επισκέπτεται.

  Πρώτη επαφή με το νησί, ο οικισμός στο μικρό λιμάνι του. Εκεί όπου μετά τον εμφύλιο, άραζε το πλοίο που μετέφερε από το Βόλο στις εξόριστες, ξυλεία και τρόφιμα. Η περιοχή ερευνάται με τα μάτια του επισκέπτη και ακολουθείται η πορεία προς το μοναστήρι. Η ανάβαση προς το προσκύνημα δημιουργεί συναισθήματα, απορίες, ανάγκη για μετασχηματισμό. Η ανάγκη αυτή πηγάζει από τη δίψα για δικαίωση και κάθαρση. Στο μονοπάτι παρατηρείται έντονο το φυσικό στοιχείο, με απότομες κλίσεις και διαμορφώσεις στο έδαφος που προετοιμάζουν για το τι θα ακολουθήσει. Οι ελαιώνες σε αφθονία, συμμετέχουν στη συναισθηματική έξαρση και οριοθετούν την πορεία προς το μοναστήρι.

  Εκεί στην κορυφή πια του νησιού, οι εικόνες και τα βιώματα από την ανάβαση ολοκληρώνονται και αρχίζει η αντίστροφη πορεία (κατάβαση) στο χώρο ανάμνησης. Το έδαφος γίνεται τραχύ και μαρτυρά την πολύπαθη ιστορία που κρύβει χρόνια. Τα υπολείμματα των ατομικών κατοικιών των εξόριστων γυναικών αναλαμβάνουν το δύσκολο έργο της ανάμνησης. Ο επισκέπτης αισθάνεται χρέος για την αναβίωση του χώρου και δέος για την ιστορία που περικλείει. Η πορεία καταλήγει στην παραλία του Παρδαλού όπου τα συναισθήματα εκτονώνονται και επέρχεται η κάθαρση.