Η κριτική παιδαγωγική είναι η απελευθερωτική παιδεία που στόχο έχει οι άνθρωποι να αναγνωρίζουν το περιβάλλον στο οποίο ζουν και να αγωνίζονται για να το αλλάξουν σύμφωνα με τις δικές τους ανάγκες. Τα χαρακτηριστικά του χώρου της πλειοψηφίας των σύγχρονων σχολικών κτιρίων συμβάλουνσε ένα μοντέλο επιχειρηματικής εκπαίδευσης που στόχο έχει την παραγωγή του νέου ευέλικτου και πειθαρχημένου εργαζόμενου. Προκύπτει λοιπόν η ανάγκη για τη δημιουργία ενός διαφορετικού σχολείου και εκπαιδευτικά και χωρικά, το οποίο θα μπορεί να συμβαδίσει με τα μέσα της κριτικής παιδαγωγικής. Ένα σχολείο κριτικής παιδαγωγικής θα έχει άμεση σύνδεση με την πόλη, τους κατοίκους της και το δημόσιο χώρο. Θα αποτελεί τόπο συγκέντρωσης και πυλώνα στην καθημερινή ζωή των κατοίκων από το πρωί μέχρι το βράδυ: από τη μόρφωση των παιδιών και των ενηλίκων, την ανατροφή των παιδιών και τη στέγαση των συλλογικών διαδικασιών των κατοίκων, μέχρι τη διασκέδαση και την πολιτιστική ανάταση της περιοχής. Τα χαρακτηριστικά του χώρου θα ευνοούν το διάλογο, τη συνεργασία, τη συλλογικότητα, τη μη ιεραρχική σχέση όλων των χρηστών του και την ελευθερία στην έκφραση. Η υπόθεση αυτή ερευνάται στην περιοχή της Ακαδημίας Πλάτωνος στην Αθήνα, όπου εντοπίζεται μια διαρκής σύγκρουση συμφερόντων μεταξύ των κατοίκων και του επενδυτικού κεφαλαίου, το οποίο στοχεύει στην αναβάθμιση της περιοχής για ανώτερα κοινωνικά στρώματα, τα οποία όμως δεν κατοικούν εκεί. Το σχολείο κριτικής παιδαγωγικής στην Ακαδημία Πλάτωνος στοχεύει στην αναβάθμισή της με γνώμονα τις ανάγκες των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων που κατοικούν εκεί και την ώθησή τους στην οικειοποίηση του δημόσιου χώρου, των γειτονιών τους και τη συλλογική επίλυση των καθημερινών μικρών και μεγάλων προβλημάτων που αντιμετωπίζουν.