Τα Μετέωρα αποτελούν από το 1988 Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της Unesco. Τόσο γεωλογικά, όσο και πολιτισμικά παρουσιάζουν τεράστιο ενδιαφέρον. Παρόλα αυτά, ένα κομμάτι τους παραμένει άγνωστο για τους πολλούς. Αυτό το κομμάτι αφορά την Οικοδομική των Ασκηταριών, δηλαδή τις τεχνικές και τον εξοπλισμό που ανέπτυξαν οι ασκητές όταν πρωτοήρθαν στα Μετέωρα αλλά και αργότερα. Επομένως, το πρώτο μέρος αυτής της εργασίας έχει ως αντικείμενο την ανάλυση των βασικών οικοδομικών αρχών και την μικρο-ατμόσφαιρα που δημιουργούν στον χώρο. Στο δεύτερο και τελευταίο κομμάτι, παρουσιάζεται η πρόταση δημιουργίας ενός λαξευτού Εργαστηρίου και μιας Ξυλοδομής (με πρόγραμμα προσωρινής διαμονής) στην Δρακοσπηλιά. Στο Εργαστήριο παρέχονται μαθήματα Καλλιγραφίας σε όσους επισκέπτες αναζητούν μια ασυνήθιστη εμπειρία στα Μετέωρα. Ο χώρος είναι ιστορικά συνδεδεμένος με την Καλλιγραφία μιας και απέναντι από την Δρακοσπηλιά ήταν η Ι.Μ. Καλλιγράφων όπου επί σειρά ετών οι μοναχοί καλλιγραφούσαν κείμενα ποικίλου περιεχομένου. Επίσης, στο Εργαστήριο υπάρχει ο χώρος ψηφιοποίησης για τα παλιά κείμενα και βιβλία καθώς και ένας χώρος συλλογής αυτών. Τα ψηφιοποιημένα κείμενα μπορούν να μελετηθούν από ειδικούς ή και να μεταφραστούν σε διάφορες γλώσσες. Άρα το Εργαστήριο απευθύνεται και σε όλους εκείνους τους ερευνητές-μεταφραστές που θα ήθελαν να ασχοληθούν με τα αρχαία αυτά κείμενα. Επάνω από το Εργαστήριο λειτουργεί ο χώρος της Ξυλοδομής, μέσα στην σπηλιά. Πρόκειται για ένα τριώροφο κτίριο που λειτουργεί ως προσωρινή διαμονή για τους μελετητές για όσο εκείνοι το επιθυμούν. Η ιδέα είναι ότι όσο διάστημα εκείνοι προσφέρουν έργο, τους παρέχεται μια πολύ ιδιαίτερη μορφή διαμονής μέσα στην σπηλιά. Τόσο στην Ξυλοδομή όσο και στο Εργαστήριο εφαρμόστηκαν σχεδιαστικές αρχές οι οποίες έχουν την αφετηρία τους σε όσα κατέγραψα στο πρώτο μέρος της εργασίας, ώστε να προκύψουν νέοι χώροι, χωρίς να έχουν θρησκευτικό πρόγραμμα, αλλά απόλυτα συνδεδεμένοι με την μικρο-ατμόσφαιρα των Μετέωρων και τις θεμελιώδεις έννοιές της.