Οι πλατείες μαζί με τους εμπορικούς δρόμους, είναι το κορύφωμα της αστικής ζωής σε κάθε πόλη, εδώ και χιλιάδες χρόνια. Αποτελούν συστατικά του αστικού χώρου, διαφορετικά «τοπία» του ίδιου «τόπου», που καταγράφουν την δομή και τη εικόνα του. Τόσο ο σχεδιασμός τους, όσο και η «κατοίκησή» τους, αντικατοπτρίζουν αρχές, που διέπουν την οργάνωση και την ζωή στην πόλη, μέσα στην ιστορική της εξέλιξη. Το βέβαιο είναι ότι για όλες τις εποχές, η πλατεία αποτελεί τον πιο αληθινό «καθρέφτη», τη φυσιογνωμίας της, η οποία μέσα από την κίνηση στον χώρο, την οπτική και βιωματική επαφή μαζί της, μεταφέρεται στον άνθρωπο - κάτοικο ή ταξιδιώτη ως χωρική - χρονική αντίληψη του «αρνητικού και του θετικού», σε μία φωτογραφική απεικόνιση της πόλης.

Αντικείμενο της παρούσας ερευνητικής εργασίας, αποτελεί, η διερεύνηση της σχέσης μεταξύ του δημόσιου χώρου και των κατοίκων της πόλης της Λάρισας , πιο συγκεκριμένα του χώρου της αστικής πλατείας σχετικά με τον βαθμό και τον τρόπο συμμετοχής των κατοίκων σε αυτή.

Ειδικότερα παρουσιάζεται η μελέτη των τριών από τις πιο κεντρικές πλατείες της Λάρισας, την πλατεία Ταχυδρομείου, την Κεντρική πλατεία και το Λόφο του Φρουρίου και κατά πόσο αυτές ανταποκρίνονται στις ανάγκες των πολιτών, στον χαρακτήρα και την ταυτότητα της πόλης. Αρχικά, εξετάζεται η εξέλιξη κάθε μίας από αυτές από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, καθώς και οι επεμβάσεις που έγιναν στην αρχιτεκτονική τους υπόσταση και στη διαμόρφωση του οικιστικού τους περιβάλλοντος από τους Φορείς Εξουσίας σε κάθε περίοδο της Ιστορίας. Στη συνέχεια γίνεται μία εκτενής αναφορά στην σημερινή όψη της πόλης μέσω των διαδικασιών ανάπλασης και της πολεοδομικής ανασυγκρότησης της πόλης δίνοντας έμφαση στις πλατείες που αποτελούν το αντικείμενο μελέτης μας καθώς και τους πεζοδρόμους που τις ενοποιούν.