Κύριο προβληματισμό αυτής της ερευνητικής εργασίας, αποτελεί η σχέση των εννοιών της προώθησης, της αρχιτεκτονικής και της παραγωγής χώρου. Πώς αυτές οι έννοιες συνδυάζονται, συγκρούονται, αλληλοεξυπηρετούνται, χρησιμοποιούνται και διαστρεβλώνονται.  Οι διαφημίσεις που ανταλλάσσουν στοιχεία με την αρχιτεκτονική και το σχεδιασμό γενικότερα, η αρχιτεκτονική με τη συμμετοχή της στο σύστημα παραγωγής και κατανάλωσης που χαρακτηρίζει τη σύγχρονη κοινωνία και η παραγωγή χώρου που αποτελεί κομμάτι του καπιταλιστικού συστήματος και σχεδιάζεται συχνά από αρχιτέκτονες, περιπλέκουν τη σχέση μεταξύ των παραπάνω εννοιών. Η αρχιτεκτονική αποκτά σαν πρακτική έναν ενεργό ρόλο στη διαδικασία της αγοράς, ελέγχεται από αυτήν και μετατρέπεται άλλοτε σε προϊόν αγοραπωλησίας και άλλοτε σε μέσο προώθησης.

Επιχειρείται λοιπόν μια ανάλυση αρχικά στον τρόπο δομής, λειτουργίας και επικοινωνίας της διαφήμισης, πως αυτή κατασκευάζει επίπλαστες ανάγκες και πως διαμορφώνει και παρουσιάζει τις κοινωνικές σχέσεις και ιδεολογίες. Έπειτα, εξετάζονται τα χαρακτηριστικά του χώρου, η εισβολή της διαφήμισης σε αυτόν και πως σταδιακά φτάνουμε στη συνθήκη να αντιμετωπίζεται ο χώρος ως εμπόρευμα και να προωθείται αναλόγως. Τέλος, μελετάται υπό το πρίσμα των εννοιών της προώθησης, του σχεδιασμού και της παραγωγής χώρου, το επίκαιρο παράδειγμα συγκερασμού τους στον ελλαδικό χώρο, που πραγματοποιείται στον πρώην αερολιμένα του Ελληνικού.