Η έρευνα επεξεργάζεται τη σχέση του πολέμου με την αρχιτεκτονική. Με αφορμή το έργο του Γάλλου διανοητή Michel Foucault, προσεγγίζουμε το πρόβλημα της εξουσίας, εξετάζοντας τον πόλεμο ως αρχή ανάλυσης των σχέσεων εξουσίας και ως μήτρα των τεχνικών επιβολής, προσπαθώντας να εντοπίσουμε τις χωρικές εκφάνσεις του φαινομένου αυτού. Κρίσιμο ρόλο στη χωρική ανάγνωση θα επιτελέσει η επαφή με το έργο του Paul Virilio, και συγκεκριμένα η έννοια της επιμελητείας (logistics). Μέσα σε αυτό το θεωρητικό πλαίσιο γίνεται εφικτή η κατασκευή μιας γενεαλογίας της επιρροής του πολέμου στο χώρο. Θα ακολουθήσει η διερεύνηση του ρόλου της κριτικής θεωρίας στην παραγωγή του χώρου, με τα όρια και τις αντιφάσεις που την διέπουν. Τέλος θα στραφούμε σε παραδείγματα της ίδιας της πρακτικής του πολέμου προσπαθώντας να εξάγουμε συμπεράσματα τόσο σε σχέση με τα χωρικά της αποτελέσματα όσο και σε σχέση με το ρόλο της θεωρίας στην παραγωγή τους.

Σκοπός είναι να ανιχνεύσουμε πολεμικές/πολιτικές τεχνολογίες εγγεγραμμένες στο χώρο ώστε να τις ανταγωνιστούμε. Στην πολιτική συνθήκη του σήμερα εντείνεται το ερώτημα της ευθύνης και του ρόλου του σχεδιαστή. Σε αυτό το πεδίο θέλει να κινηθεί η έρευνά μας. Με βάση την ανάλυση που θα ακολουθήσει ο πόλεμος τείνει να κυριαρχήσει σε κάθε πτυχή της ύπαρξης του σύγχρονου υποκειμένου. Αυτή η διαδικασία φαίνεται να εξελίσσεται καθ’ όλη τη διάρκεια της νεωτερικότητας και να αφορά τόσο το χώρο όσο και την αντίληψή του. Πρέπει να επαναφέρουμε το πολιτικό αίτημα στο επίκεντρο του αρχιτεκτονικού λόγου και της αρχιτεκτονικής πρακτικής.