Η παρούσα ερευνητική εργασία αναλύει την αρχιτεκτονική των διαστημικών σταθμών, με επίκεντρο το δομικό στοιχείο της πρότυπης μονάδας (module). Αρχικά, εξετάζεται ο λόγος της εξάπλωσης του ανθρώπου στο διάστημα και η ανάγκη για διαμονή στο περιβάλλον του διαστήματος, κάτω από το πρίσμα της βιολογικής εξέλιξης της ανθρωπότητας. Μέσα από την ιστορική αναδρομή της πορείας των διαστημικών οχημάτων, από τη σύλληψη της ιδέας του διαστημικού σταθμού μέχρι και τον σημερινό Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, παρατηρείται η παρατεταμένη χρήση της πρότυπης μονάδας στη δομική διαμόρφωση ως η βασική μονάδα διαβίωσης και έρευνας. Για το λόγο αυτό γίνεται η απόπειρα μελέτης της έννοιας της πρότυπης μονάδας στην αρχιτεκτονική, μέσα από παραδείγματα τυποποίησης, από την περίοδο της Βιομηχανικής Επανάστασης και έπειτα, και στη συνέχεια η έρευνα επικεντρώνεται στη διαμόρφωση της πρότυπης μονάδας στου διαστημικούς σταθμούς. Αναλύονται οι οι τροχιακοί σταθμοί του παρελθόντος, SalyutSeries, Skylabκαι Mir, με αποκορύφωμα το σύγχρονο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Τα στοιχεία της ανάλυσης περιλαμβάνουν τόσο τη συνολική δομή των σταθμών και τα μετρικά τους χαρακτηριστικά, όσο και την αρχιτεκτονική τους διαμόρφωση από την άποψη των λειτουργιών που λαμβάνουν, άλλα και την διάταξη του χώρου στο εσωτερικό των μονάδων. Παράλληλα, εξετάζεται και η καθημερινότητα των αστροναυτών στις πρότυπες μονάδες και πώς αυτή εξελίχθηκε με το πέρασμα των χρόνων. Με βάση τα δεδομένα αυτά, στο τέλος της εργασίας δημιουργούνται κάποιοι συγκριτικοί πίνακες  και καταγράφονται ορισμένες παρατηρήσεις σύμφωνα με τους λόγους που καθιστούν την πρότυπη μονάδα κατάλληλο εργαλείο της δομής  αλλά και της εξάπλωσης των τροχιακών μας καταλυμάτων στο χώρο του διαστήματος.