Η παρούσα ερευνητική εργασία έχει θέμα τη σεισμική συμπεριφορά των παραδοσιακών ελληνικών κτιρίων κατά τους δυο τελευταίους αιώνες καθώς και σύγχρονους τρόπους επέμβασης σε αυτά με σκοπό την αποκατάσταση και επανάχρησή τους. Οι μέθοδοι και οι τεχνικές που εφαρμόζονταν από τους τεχνίτες της εποχής στα κτίρια, αποτέλεσαν βασικό κομμάτι έρευνας μιας και είναι αποδεδειγμένη η αποτελεσματικότητά τους στους σεισμούς. Η σύγχρονη επέμβαση κρίνεται σε πολλές περιπτώσεις αναγκαία τόσο για την αποφυγή την φυσικής κατάρρευσης με άμεσες συνέπειες στην ανθρώπινη ασφάλεια όσο και για τη διάσωση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς που αντικατοπτρίζεται σε αυτά τα επώνυμα ή ανώνυμα δημιουργήματα της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής.

Αφορμή για την ενασχόλησή μου με το παραπάνω θέμα στάθηκε η διάλεξη του κ. Παναγιώτη Τουλιάτου τον Σεπτέμβριο του 2013 στο Τ.Ε.Ε Μαγνησίας για τη σεισμική συμπεριφορά ιστορικών κατασκευών. Με το λόγο και τα παραδείγματα που χρησιμοποίησε μου γεννήθηκε η απορία πως τα ιστορικά και τα παραδοσιακά κτίρια στέκουν για αιώνες στη θέση τους παρά τις σεισμικές δονήσεις, που είναι συχνό και έντονο φαινόμενο στη χώρα μας, τη στιγμή που σύγχρονες κατασκευές αστοχούν έως και καταρρέουν. Έτσι, αποφάσισα να ασχοληθώ με την μελέτη της σεισμικής συμπεριφοράς των παραδοσιακών κτιρίων διότι, κατά τη γνώμη μου, είναι αναγκαίο και επιτακτικό να μελετήσουμε πρώτα εις βάθος τις τεχνικές των προγόνων μας και να κατανοήσουμε τη λογική και το πνεύμα με το οποίο της εφάρμοζαν και έπειτα να προβούμε στην συντήρηση αυτών ή ακόμα και στην αποκατάσταση ή αντικατάσταση τους.