Το συκρότημα των προσφυγικών πολυκατοικιών της Λ. Αλεξάνδρας κτίστηκε το 1936 για να στεγάσει τους πρόσφυγες της Μ. Ασίας. Αποτελείται από 8 πολυκατοικίες και θεωρείται από τα ελάχιστα εναπομείναντα κτίσματα κοινωνικής κατοικίας τις δεκαετίας του ’30. Επίσης είναι από τα πρώτα παραδείγματα οργανωμένης αστικής δόμησης, με χωροταξική οργάνωση και αρχιτεκτονικό σχεδιασμό, επιρεασμένα από τις αντιλήψεις του μοντέρνου κινήματος. Άρα λοιπόν το συγκρότημα αποτελεί μια ξεχωριστή ενότητα μέσα στον ευρύτερο αστικό ιστό, το οποίο όμως επιρρεάζεται από χρήσεις κέντρου πόλης και από δημόσια κτίρια.
Στόχος της διπλωματικής εργασίας είναι να διατηρηθεί η φυσιογνωμία και η ιδιαιτερότητα του συγκροτήματος μέσα από μια επαναδιαπραγμάτευσή του, η οποία θα εξυπηρετεί τις ανάγκες τις περιοχής σε συνδυασμό με νέες χρήσεις.
Συγκεκριμένα προτείνεται η διατήρηση των 5 εκ των 8 πολυκατοικιών με τέτοιο τρόπο ώστε να μην θύγεται η χωροταξική οργάνωση και η μνήμη του προσφυγικού συγκροτήματος. Οι 5 λοιπόν αυτές πολυκατοικίες χωροθετούνται σε μια ενότητα η οποία προτείνεται να παραλάβει χρήσεις πολιτιστικού χαρακτήρα ενώ ταυτόχρονα ολόκληρο το οικόπεδο αποκτά πλέον μια ευελιξία η οποία του δίνει την δυνατότητα να προσαρμοστεί στον ευρύτερο αστικό ιστό αλλά και στις χρήσεις που το περικλύουν.