Όπως όλα τα κοινωνικά φαινόμενα μελετώνται στη βάση της εξελικτικής τους πορείας μέσα στο χρόνο, έτσι και στην παρούσα μελέτη αποσαφηνίζεται η έννοια του αθλητισμού και επιχειρείται μια συνδυαστική προσέγγιση αυτού και των αρχιτεκτονικών δομών, σε μία προσπάθεια να καταδειχτεί η αλληλεξάρτηση και ο βαθμός συνάφειας των δυο εννοιών μέσα στο χρόνο. Αρχικά, στους προϊστορικούς ακόμα χρόνους αλλά και μετέπειτα, η έννοια του αθλητισμού εκφράζεται ανάλογα με την εκάστοτε κοινωνία είτε ως μέσο επίτευξης  συγκεκριμένων στόχων, είτε ως αυτοσκοπός με παιδαγωγικές προεκτάσεις. Οι εγκαταστάσεις της αρχαιότητας εξυπηρετούσαν εκτός από αθλητικούς και άλλους στόχους (λατρευτικούς, στρατιωτικούς, παιδαγωγικούς) ανάλογα με τους λαούς και τον πολιτισμό που αντικατόπτριζαν.

 Στην συνέχεια, με την εκβιομηχάνιση των πόλεων, ο αθλητισμός αναπροσαρμόζεται σε νέους όρους, θέτοντας επιτακτική την ανάγκη δημιουργίας πολυ-λειτουργικών εγκαταστάσεων. Το γεγονός των Ολυμπιακών Αγώνων -που έχει τις απαρχές του από την αρχαία Ελλάδα- , κινητοποιεί πολιτισμικούς, οικονομικούς φορείς στην δημιουργία σταδίων και δομών που να εξυπηρετούν τις  ανάγκες του. Έτσι, παρατηρείται σταδιακά μια παράλληλη ανάπτυξη αθλητισμού και αρχιτεκτονικής που εκπορεύεται από τις σύγχρονες επιταγές -όπως αυτή των Μ.Μ.Ε. Το Ολυμπιακό πάρκο στο Μόναχο, που ξεκίνησε σχεδιαστικά το 1967, αποτέλεσε σημείο αναφοράς, καθώς ο σχεδιασμός και η αρχιτεκτονική του δομή, πληρούσαν όχι μόνο τις προδιαγραφές για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, αλλά και για περαιτέρω εκδηλώσεις αθλητισμού και ψυχαγωγίας σε ένα φυσικό περιβάλλον.

 Συμπερασματικά, ο αθλητισμός αντικατοπτρίζει την ``ιδέα´´ και η αρχιτεκτονική την ``μορφή´´ της ιδέας. Η έννοια του, δεν θα μπορούσε να μελετηθεί ανεξάρτητα από το πλαίσιο εδραίωσης του. Γενικεύοντας, ο αθλητισμός, επηρέασε και συνέβαλε στην κοινωνική, οικονομική, πολιτισμική, ανάπτυξη των κοινωνιών και ταυτόχρονα επηρεάστηκε από εξωγενείς οικουμενικούς παράγοντες στην ανάπτυξη του.