Η εξερεύνηση ενός μνημείου. Το Εθνικό θέατρο Ρόδου αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα έργα του Ιταλικού ρασιοναλισμού στα Δωδεκάνησα. Θεμελιώθηκε και υλοποιήθηκε από τον Ιταλό αρχιτέκτονα Αρμάντο Μπερναμπίτι (Armando Bernabiti) το 1936-1937. Το κτιρίο ‘’εμπεριέχει’’ ένα μεγάλο μέρος της ιστορικής μετάβασης από την Ιταλοκρατία μέχρι την ενσωμάτωση των Δωδεκανήσων με την υπόλοιπη Ελλάδα, αποτυπώνοντας όλες τις παρεμβάσεις που έγιναν, εσωτερικά και εξωτερικά, στο πέρασμα των ετών. Η σημερινή πραγματικότητα το βρίσκει κλειστό, ένα εσωτερικό και εξωτερικό εργοτάξιο όπου θυμίζει σκηνικό προετοιμασίας για την επόμενη παράσταση που θα φιλοξενήσει. Η παρούσα εργασία έχει ως σκοπό την καταγραφή του οπτικοακουστικού μοντέλου του θεάτρου. Στην προσπάθεια αυτή αναζητήθηκαν και μελετήθηκαν οι σύγχρονες μορφές οπτικοακουστικών μέσων που εντοπίζονται σε κτίρια τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε στη σειρά ντοκιμαντέρ «Architectures» (Αρχιτεκτονική), δημιουργία των Ρίτζαρντ Κόπανς (Richard Copans) και Στάν Νιούμαν (Stan Neumann) μιας παραγωγής του γαλλογερμανικού τηλεοπτικού καναλιού ARTE.