Τα χρόνια της κρίσης γινόμαστε μάρτυρες μίας αλλαγής που διαδραματίζεται σε διεθνή κλίμακα σχετικά με τη μεταβίβαση και την αγοραπωλησία της γης και τo ρόλο του real estate. Από την Ελλάδα και την Ισπανία, μέχρι το city του Λονδίνου και τη μακρινή Ασία, η γη διαδραματίζει νέο, πρωταγωνιστικό ρόλο στη παγκόσμια οικονομία ενώ τα παραδείγματα μεταβίβασης δημόσιας γης σε επιχειρηματικούς ομίλους τείνουν να πληθαίνουν.

Η διαδικασία της “υφαρπαγής της γης”, όρος που έχει επικρατήσει στη διεθνή βιβλιογραφία και περιγράφει τη διαδικασία μεταβίβασής της, αποτελεί  το θέμα που εξετάζει το ερευνητικό. Για ποιό λόγο επανέρχεται η διαδικασία αυτή στο διεθνές προσκήνιο και με ποιό τρόπο υλοποιείται; Πρόκειται για μία καινούρια ιστορικά διαδικασία; Κι αν οχι, πού βρίσκονται οι καταβολές της; Επηρεάζει η “υφαρπαγή της γης” τη δομή των πόλεων και το δικαίωμα των πολιτών σε αυτή; Ποιός επωφελείται από αυτό;

Τα ερωτήματα αυτά προσπαθεί να εξετάσει και να παρουσιάσει η ερευνητική αυτή εργασία, τοποθετόντας την υφαρπαγή γης στο πλαίσιο της παγκόσμιας κρίσης του 2007.

Η Ελλάδα δεν μένει ανεπηρέαστη από αυτή τη διαδικασία. Αντιθέτως, πολλά από τα πιο τρανταχτά παραδείγματα υφαρπαγής γης, ωχριούν μπροστά σε αντίστοιχες ελληνικές περιπτώσεις. Η περίπτωση του Ελληνικού που εξετάζεται στη παρούσα ερευνητική εργασία προσπαθεί να τοποθετήσει την Ελλάδα της κρίσης, στό επίκεντρο αυτής της διαδικασίας.