Οι άνθρωποι από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα δημιουργούν καταφύγια και χώρους κατάλληλους για την επιβίωση, τη προστασία και τη κάλυψη των αναγκών τους.  Ταυτόχρονα με τους πρακτικούς- λειτουργικούς σκοπούς του σχεδιασμού του χώρου (που διαφέρουν ανά «ομάδες» ατόμων, τόπο, χρόνο, κ.α. ) υπάρχουν και διάφορα προσωπικά κριτήρια που επηρεάζουν και την αρχική σύλληψη του σχεδιασμού αλλά και την τελική αντίληψη του χώρου. Η κατανόηση της αρχικής ιδέας, των σχεδιαστικών λεπτομεριών, της λειτουργικής  λογικής και της στατικής δομής ενός κτιρίου είναι αρκετά εύκολη για κάποιον σχετικό με την αρχιτεκτονική.Αυτό που είναι δυσκολότερο να προσδιοριστεί είναι η αίσθηση που μας δίνει ο χώρος, το GeniusLoci, δηλαδή το πνεύμα του τόπου, τα κριτήρια που τον κάνουν αρεστό, οι χωρικές συνθήκες και κυρίως οι συνθήκες φωτισμού που επηρεάζουν τη διάδραση των ανθρώπων σε ένα χώρο, την ευημερία, την επίδοση τους σε διάφορες καθημερινές δραστηριότητες και καθήκοντα εργασίας.Για να απαντηθούν τα παραπάνω ερωτήματα μελετήθηκε  ο φυσικός φωτισμός,  η επαφής με το εξωτερικό περιβάλλον και τα προτύπα που παρεμβάλονται μεταξύ μέσα και έξω, και η σημασία τους για τον άνρθωπο.

Το φυσικό φως αποτελεί το στοιχείο που δίνει πραγματική υπόσταση σε όλα τα έμψυχα και άψυχα όντα. Το φως ευθύνεται για την όραση του ανθρώπου, φωτίζει τις επιφάνειες και μας βοηθά να αντιληφθούμε τις μορφές και τους χώρους. Η κατάστάσεις που δημιουργεί το φως με τις επιφάνειες που προσπίπτει και τη σκιά τους δημιουργούν την «ατμόσφαιρα» του χώρου, θέτουν όρια μεταξύ εσωτερικού και εξωτερικού περιβάλλοντος αλλά και ιδιωτικού και δημόσιου χώρου. Επιπλέον, το φυσικό φως και η εικοσιτετράωρη, μηνιαία και ετήσια εναλλαγή του, επηρεάζει και ρυθμίζει τη δραστηριότητα του ανθρώπου, τον ύπνο, την υγεία, το στρες και γενικότερα της ευημερία του.

Ο φυσικός φωτισμός ενός εσωτερικού χώρου επιτυγχάνεται μεσω των ανοιγμάτων. Τα παράθυρα αποτελούν την «οθόνη» του είτε παίρνει συμπαγή μορφή όπως ο τοίχος είτε  ημισυμπαγή  (μέσω μεθόδων και συστημάτων σκίασης) όταν επιθυμούμε τη προστασία από τις ακτίνες του ήλιου και τις αρνητικές επιδράσεις τους, όπως η θερμική και οπτική δυσφορία, είτε ανοιχτή διαπερατή μορφή που αφήνει αφιλτράριστο το φυσικό φως να εισχωρήσει στο εσωτερικό. Το μέγεθος,ο αριθμός, η διάταξη και  ο προσανατολισμός των παραθύρων επηρεάζουν τα ποσοστά φωτός, τις συνθήκες άνεσης και τις προτιμήσεις του χρήστη.

Ακόμη, τα παράθυρα επηρεάζουν την επαφή με το εξωτερικό περιβάλλον. Η θέα είναι πολύ σημαντική για τον άνθρωπο, γιατί  έτσι αντιλαμβάνεται το χώρο εκτός τον κλειστών ορίων που επιβάλλει η διαμόρφωση του κτηρίου.  Το περιεχόμενο της θέας (κυρίως η οπτική επαφή με τη φύση) και η απόσταση των αντιληπτών εξωτερικών ερεθισμάτων –εικόνων-μορφών αποτελούν εξίσου κριτίρια διαμόρφωσης των προτιμήσεων.

Συνήθως ανάμεσα στο εσωτερικό και εξωτερικό περιάλλον υπάρχουν στοιχεία (ολόκληρο κέλυφος κτιρίου, συστήματα σκίασης συστήματα υαλοπινάκαων) που διαστρελώνουν την εσωτερική και εξωτερική αντίληψη του χώρου. λόγω του σχηματός  και της μορφολογίας τους. Τα διάφορα patternsανάλογα με κανόνες που έχουν οριστεί από διάφορες προσεγγίσεις οπτικής αντίληψης, όπως της Gestalt , δημιουργούν ευχάριστες – δυσάρεστες, ενδιαφέρουσες – βαρετές,  πολύπλοκες- απλές, κουραστικές- αναπαυτικές ατμόσφαιρες χώρου.

Αφού έχουν γίνει κατανοητές όλες οι θεωρητικές προσεγγίσεις και έρευνες, στο τελευταίο μέρος της ερευνητικής εργασίας πραγματοποιείται ένα πείραμα πάνω στις προτιμήσεις θέας σε μια ρύθμιση γραφείου. Το πείραμα πραγματοποιείται στα γραφεία του τμήματος Αρχιτεκτόνων Μηχανικών Θεσσαλίας όπου ένα δείγμα ατόμων καλείται να δηλώσει σε πιο σημείο ανοίγματος των περσίδων του παραθύρου μπορεί να αναγνωρίσει ένα ατόμο έξω σε απόσταση 5 μέτρων.