Ο χάρτης διαχρονικά αποτελεί ένα μέσο με το οποίο ο άνθρωπος μπορεί να συσχετιστεί με το περιβάλλον του. Πέρα από τις ενστικτώδεις ικανότητες προσανατολισμού που έχουν όλα τα όντα, ο άνθρωπος ενισχύει αυτή την έμφυτη δυνατότητά τoυ με τη δημιουργία χαρτών ως εργαλείων πλοήγησης στον κόσμο, ειδικά όσο η μετακίνηση-σωματική και φαντασιακή ή νοητική όχι απλά συμπεριλαμβάνεται αλλά και διαμορφώνει όλο και πιο καταλυτικά την καθημερινότητά του.Η αντίληψη, η καταγραφή και η αναπαράσταση των αστικών συνόλων, με τους διάφορους-χρονικά και γεωγραφικά μεταβαλλόμενους- ορισμούς της έννοιας της πόλης που τα περιγράφει, αποτελεί μια διαχρονική ανάγκη του ανθρώπου, εκφρασμένη μέσα από τις διάφορες απόπειρες χαρτογράφησης των εκτάσεων που ζει και κινείται ή που δυνητικά μπορεί να κινηθεί και να εκμεταλλευθεί χαρτογράφηση προσπαθεί να κατανοήσει και να περιγράψει- να αναπαραστήσει τη χωρική οργάνωση όχι μόνο μέσω της εικόνας αλλά και με τη χρήση κειμένου, σχεδιαγραμμάτων ή ακόμα και ήχων. Επιχειρείται λοιπόν μια έρευνα της χαρτογράφησης του αστικού τοπίου μέσα από την έννοια της περιπλάνησης όπως εκφράστηκε από τις ομάδες των καταστασιακών καθώς και μέσα από τον τρόπο που αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος το αστικό τοπίο.Το ερώτημα που διεγείρεται είναι εάν και με ποιόν τρόπο η κοινωνία μπορεί να πειραματιστεί, με σημείο αναφοράς αυτό το εργαλείο, προκειμένου να αναπτύξει νέες μεθόδους ανάγνωσης και μετασχηματισμού του αστικού χώρου. Μπορεί ο χάρτης να ενεργοποιήσει το φαντασιακό των ανθρώπων και να δημιουργησει μηχανιισούς απελευθέρωσης ή αντίθετα αιχαμλωτίζει και κατευθύνει;