Στη σύγχρονη εποχή, οι ραγδαίες κλιματικές αλλαγές που συμβαίνουν στον πλανήτη, καθιστούν αναπόφευκτο τον επαναπροσδιορισμό της σχέσης του ανθρώπου με τη φύση. Μέσα στο πλαίσιο αυτό, η αρχιτεκτονική, ως αναπόσπαστο κομμάτι της πραγματικότητας, μπορεί να διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο προωθώντας τον βιοκλιματικό σχεδιασμό και έχοντας ευθύνη απέναντι στο περιβάλλον και την κοινωνία.

Η παρούσα εργασία πραγματεύεται το θέμα της αρχιτεκτονικής σε ακραίες συνθήκες χαμηλών θερμοκρασιών με χιόνι και πάγο και αναζητά αποτελεσματικούς και ωφέλιμους τρόπους κατοίκησης των περιοχών όπου τα στοιχεία αυτά βρίσκονται σε μεγάλη συγκέντρωση.

Πιο συγκεκριμένα, εξετάζεται η ιδιαιτερότητα της εν λόγω αρχιτεκτονικής και μελετώνται τα χαρακτηριστικά των περιοχών, των κατασκευών, αλλά και οι τεχνικές και τα υλικά που ενδείκνυται να χρησιμοποιούνται, προκειμένου τα κτίσματα να ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις, στους περιορισμούς και στις προδιαγραφές που υπαγορεύονται από τις πολικές συνθήκες.

Στη συνέχεια, δίνονται παραδείγματα κατασκευών, στα οποία βασικό κριτήριο του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού αποτελεί η διαβίωση στα απαιτητικά περιβάλλοντα των χαμηλών θερμοκρασιών. Τηρώντας ενδεχόμενους τοπικούς ή περιβαλλοντικούς αρχιτεκτονικούς περιορισμούς, τα κτίρια αυτά επιτυγχάνουν το συγκερασμό της λειτουργικής αρχιτεκτονικής με το σεβασμό προς τη φύση.

Η από αρχιτεκτονικής σκοπιάς μελέτη αυτών των ακραίων και πολικών περιοχών με τα σκληρά και συχνά ανεξερεύνητα περιβάλλοντα, μπορεί να φαντάζει κάτι απόμακρο και ξένο, αλλά στην ουσία πρόκειται για ένα άκρως επίκαιρο ζήτημα, άρρηκτα συνυφασμένο με τον υπόλοιπο κόσμο.