Η παρούσα εργασία πραγματεύεται το θέμα των παραθαλάσσιων λουτρών (θαλάσσιων μπάνιων) και τη σημασία τους στη κοινωνική ζωή των Οθωμανών. Το θαλασσινό νερό είναι γνωστό για τις ευεργετικές του ιδιότητες σε διάφορες παθήσεις και πολλοί γιατροί της εποχής συνιστούσαν το θαλάσσιο μπάνιο ως θεραπεία. Γι’ αυτό το λόγο άρχισαν να εμφανίζονται τα πρώτα παραθαλάσσια λουτρά και σταδιακά συνέχισαν να πολλαπλασιάζονται.
Τα λουτρά, ήταν εφήμερες κατασκευές πάνω στη θάλασσα. Ήταν κλειστοί χώροι που στο κέντρο τους υπήρχε μια πισίνα και κατασκευάζονταν σε τρία διαφορετικά μεγέθη. Υπήρχαν δύο κατηγορίες, αντρών και γυναικών, οι οποίες έχουν εμφανείς διαφορές μεταξύ τους.
Η τιμή του εισιτηρίου για την είσοδο στα λουτρά, προσδιοριζόταν από το δήμο και το ειδικό ένδυμα που φορούσαν λέγονταν πεστεμάλ.
Αυτή η μελέτη, χρονολογεί την ύπαρξη των λουτρών στις αρχές του 17ου αιώνα. Τα λουτρά αυτά, εκτός από την Κωνσταντινούπολη, έχουν εντοπιστεί και σε άλλες παραθαλάσσιες ακτές.
Αρχικά, την διαχείριση των λουτρών την είχε ένα ίδρυμα, που λεγόταν Τερσανε-ί Αμιρέ, ενώ αργότερα την ανέλαβε ο δήμος. Η ίδρυση, ο έλεγχος, τα χαρακτηριστικά και η λειτουργία των λουτρών είχαν κοινοποιηθεί και περιγράφονταν λεπτομερώς στο σχετικό καταστατικό. Στα σχετικά έγγραφα του καταστατικού, περιγράφονται οι κανόνες των δημοσίων και των ιδιωτικών λουτρών, η φορολογία τους και ο τρόπος χρήσης και κατασκευής τους.
Στη συνέχεια γίνεται μια καταγραφή των λουτρών της Ευρωπαϊκής και Ασιατικής πλευράς της Κωνσταντινούπολης, από τα οποία το καθένα είναι διαμορφωμένο με ένα ιδιαίτερο τρόπο. Η εργασία ολοκληρώνεται με την παράθεση κάποιων συμπερασμάτων και τη διατύπωση ορισμένων προσωπικών απόψεων σχετικά με τη ύπαρξη των θαλάσσιων μπάνιων και την σημασία τους για την κοινωνία από την δημιουργία τους, αλλά και μέχρι την σημερινή εποχή.
