Το ερευνητικό θέμα επιχειρεί μια διαφορετική προσέγγιση στον ακάλυπτο χώρο των οικοδομικών τετραγώνων τον πόλεων. Στόχος είναι να συγκροτήσει ένα πλαίσιο προσέγγισης όπου ο ακάλυπτος μετατρέπεται σε μία λογοτεχνική κατασκευή. Η πορεία γίνεται μέσω της καταγραφής υφιστάμενων ή της απόδοσης νέων χαρακτηριστικών στον ακάλυπτο (σύμφωνα με την θεωρία του αστικού χώρου του RobKrierκαι της ανθρωπολογίας του MarcAuge)που έχουν σαφήνεια (ή προωθούν την εφαρμογή του) με το επιλεγμένο λογοτεχνικό υπόβαθρο (τη λογοτεχνική θεωρία του MikhailBakhtin). Παρουσιάζεται ένα μέρος της θεωρίας του αστικού χώρου του RobKrierόπου ο ακάλυπτος αντιμετωπίζεται ως ένας ιδιότυπος αστικός χώρος λόγω του ιδιοκτησιακού του καθεστώτος, που χαρακτηρίζεται από συλλογική ιδιοκτησία. Χαρακτηρίζεται ως «μεταίχμιο», «ενδιάμεσο», «πέρασμα», «κατώφλι» ανάμεσα στον αμιγώς δημόσιο αστικό χώρο και στον αμιγώς ατομικό ιδιωτικό χώρο, και το στοιχείο αυτό καθορίζεται ως η ουσία του. Θεωρείται ως συναφής με την αστική πλατεία και προσεγγίζεται ως χώρος που μπορεί να περιλαμβάνει δραστηριότητες που χαρακτηριστικά άπτονται της πλατείας (εκτός από τις ήδη υπάρχουσες) και αποκτά την ιδιότητα του χώρου της γειτονιάς. Τα τυπολογικά του όρια αποτελούνται από έναν νοητό «πύργο» που τέμνει τα περιβάλλοντα κτίρια στο εσωτερικό τους, έτσι ώστε να μην μιλάμε μόνο για γεωμετρικά όρια (κρίνοντας ανεπαρκή τη θεωρία του Krier), αλλά για λειτουργικά όρια, όρια ύφους και χαρακτήρα. Παρουσιάζεται, έτσι, ένα μέρος της ανθρωπολογικής θεωρίας του MarcAugeκαι ο ακάλυπτος νοείται ως «αστικός μη-τόπος», σύμφωνα με τις σχέσεις που ενσωματώνει, το πρόγραμμά του, και την ταυτότητα τη δική του και των στοιχείων του. Με τον χαρακτηρισμό του ως «αστικού μη-τόπου» αντιμετωπίζεται ως ο «μύθος» και η «πλοκή» ενός λογοτεχνικού έργου, με τα τυπολογικά του όρια να είναι οι «ήρωές» του. Και ο «μύθος», και η «πλοκή» και ο «ήρωας» αποτελούν ζητήματα ανοικτά, ανολοκλήρωτα, πολλαπλά και πολυεπίπεδα. Ο ακάλυπτος αποτελεί ένα συμβάν και, συγκεκριμένα, το συμβάν ενός «πολυφωνικού μυθιστορήματος».