Η νουβέλα High Rise [1] του Τζέιμς Γκράχαμ Μπάλαρντ (J. G. Ballard) εξιστορεί τις ταχύρυθμες και σοκαριστικές αλλαγές που λαμβάνουν χώρα εντός μιας μικρής κατακόρυφης πόλης, ενός ψηλού πύργου, που βρίσκεται δυτικά του κεντρικού Λονδίνου, του οποίου οι κάτοικοι επιστρέφουν σε έναν πρωτόγονο τρόπο συμπεριφοράς με σκοπό την επιβίωση μέσα στην κοινωνική και κατασκευαστική κατάρρευση του ίδιου του κτηρίου.
Ο Μπάλαρντ και το “High Rise” με κάποιον τρόπο κατάφεραν να μονοπωλήσουν την έρευνά μας γύρω από την Ε.Φ. και το χώρο στην αρχιτεκτονική. Το γιατί, αποτέλεσε ένα ερώτημα και για εμάς τις ίδιες. Ίσως το γεγονός ότι ο Μπάλαρντ, δημιούργησε ένα δικό του χώρο στα κείμενά του, τον λεγόμενο Ballardianspace, ένα χώρο ιδιαίτερο και αρχιτεκτονικά πλούσιο, αλλά όχι ιδανικά φτιαγμένο. Ο χώρος που ο Μπάλαρντ δημιουργεί στα κείμενά του είναι συνθετικός. Ένα πάντρεμα του ρεαλισμού με το σουρεαλισμό και το φανταστικό στοιχείο. Χώροι καθαρά πραγματικοί, όπως το HR, ένα κτήριο μέσα στο κέντρο του Λονδίνου, που συνάμα μοιάζουν απομονωμένοι στο χώρο και το χρόνο. Απομονωμένοι πλέον από την πόλη και το γύρω περιβάλλον οι χρήστες τους, αλληλεπιδρούν με το χώρο και μεταξύ τους και απελευθερώνονται από τις κοινωνικές συμβάσεις του γνώριμου ρεαλιστικού περιβάλλοντος των μεγαλουπόλεων.
Ο Ballard, μέσα από το HR αποδομεί την έννοια του μοντερνισμού, εισάγοντας μας σε ένα καθαρά μοντερνιστικό κόσμο, του HR, ενός κτηρίου σαν πειραματικό μοντέλο πόλης, το οποίο οδηγείται από την πλήρη λειτουργικότητα στην δυσλειτουργία και τελικά στην κοινωνική και κατασκευαστική κατάρρευση.
Μέσα από αυτό το παρόν ερευνητικό θα προσπαθήσουμε να σας δείξουμε τι εμείς είδαμε σε αυτόν τον τσιμεντένιο πύργο στα δυτικά του Λονδίνου, που παρότι είναι αποκύημα της φαντασίας του Ballard, μοιάζει ένα σύγχρονο σενάριο πειραματικής κατοίκησης.
[1]. High Rise, James GrahamBallard, Holt, Rinehart and Winston, Νέα Υόρκη 2012, πρώτη έκδοση Cape London, 1975