Η έννοια «τρίτη ηλικία» συνήθως μας φέρνει στο νου ηλικιωμένους ανθρώπους, με προβλήματα υγείας, που δυσκολεύονται να φροντίσουν τον εαυτό τους. Συχνά είναι μοναχικοί, και, παρά τον ελεύθερο χρόνο που διαθέτουν μετά το τέλος της πορείας τους ως εργαζόμενοι, οι ευκαιρίες για διασκέδαση είναι λιγοστές. Αναφερόμενοι στην τρίτη ηλικία, συνήθως χρησιμοποιούμε ως χρονολογικό όριο διαχωρισμού ενηλίκων – υπερήλικων τα 65 έτη. Σε αυτήν την ηλικία αρχίζουν να προκύπτουν φυσιολογικές, βιολογικές αλλαγές στον οργανισμό του ανθρώπου. Η μέριμνα για τα ηλικιωμένα άτομα είναι πρόβλημα οικονομικό, κοινωνικό, ηθικό, αλλά και μία από τις μεγάλες προκλήσεις που πρέπει να αντιμετωπίσει ο 21ος αιώνας. Σύμφωνα με την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία, από το 1995 ως το 2006 η σύνθεση του πληθυσμού κατά ομάδες ηλικιών έχει υποστεί σημαντικές αλλαγές. Πιο συγκεκριμένα παρατηρείται μεγάλη αύξηση του ποσοστού των ηλικιωμένων ατόμων κυρίως μετά το 1995. Η παρουσία όλο και περισσότερων ατόμων τρίτης ηλικίας γύρω μας, μετατρέπει την ανάγκη για μέριμνα της συγκεκριμένης ομάδας ατόμων περισσότερο επιτακτική από κάθε άλλη στιγμή στο παρελθόν.

Μέσω του συγκεκριμένου ερευνητικού θέματος, γίνεται μία προσπάθεια ανάδειξης των ανθρώπων αυτών και του τρόπου ζωής τους αλλά και μία προσέγγιση στα μοντέλα διαβίωσης, φροντίδας και περίθαλψης ηλικιωμένων ατόμων. Αρχικά θα δούμε τις ατομικές τους ανάγκες προκειμένου να τις κατανοήσουμε καλύτερα αλλά θα αντιληφθούμε και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν στην καθημερινή τους ζωής και τρόπους με τους οποίους μπορεί να σχεδιαστεί ένα καλύτερο και πιο φιλικό περιβάλλον. Μελετώντας τα στατιστικά στοιχεία που αφορούν την παγκόσμια δημογραφική γήρανση αλλά και τα ποσοστά ηλικιωμένων ατόμων στην Ευρώπη αντιλαμβανόμαστε καλύτερα την τεράστια αύξηση του ηλικιωμένου πληθυσμού και ιδιαίτερα στην Ελλάδα. Μία ανάλυση, στη συνέχεια, των χώρων οι οποίοι φροντίζουν για την περίθαλψη ατόμων προχωρημένης ηλικίας θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε καλύτερα τον τρόπο λειτουργίας τους και να αναρωτηθούμε πως μπορούν να γίνουν πιο αποδοτικοί. Τέλος παρουσιάζονται προτάσεις με τις οποίες μπορούμε να συμβάλλουμε στην διαμόρφωση ενός περιβάλλοντος που στηρίζεται στον εργονομικό σχεδιασμό και έχει ως κύριο γνώμονα το ίδιο το άτομο και τις προσωπικές του ανάγκες.