Η θεματική του ερευνητικού περιστρέφεται γύρω από την έννοια της επανάληψης, μιας ενεργητικής πράξης που επιδιώκει την επανεμφάνιση της δυνατότητας στην όποια νέα ενέργεια, απορρίπτοντας κάθε περίπτωση παθητικότητας και κατ’ επέκταση αποκλεισμού της δημιουργίας. Ο δομικός της ρόλος στον τρόπο ύπαρξης του ανθρώπου συγκροτεί τύπους συμπεριφοράς και ειδικότερα στο πλαίσιο της αρχιτεκτονικής, σχεδιαστικούς και κατασκευαστικούς τύπους. Σ’ αυτό το σημείο επιχειρείται η απεμπλοκή του τύπου από την αρχιτεκτονική επιστημολογία και η θεώρηση του με όρους συμπεριφοράς. Κατ’ αυτό τον τρόπο διευρύνεται το πεδίο ανάγνωσης ενός πρότζεκτ και δίνεται το έναυσμα προς μια σφαιρική κατανόηση του συνόλου των σχέσεων του εκάστοτε υποκειμένου - σχεδιαστή με τον περίγυρό του. Τα υπό ανάλυση έργα διαμορφώνουν μια διαδρομή στην οποία εγγράφονται σημαίνουσες μεταστροφές στην κοινωνία. Η μεσοπολεμική περίοδος με κέντρο την παραγωγή και τη βιομηχανία θέτει τους όρους του ορθολογισμού, της επαναληψιμότητας και τελειότητας στον ευρύτερο διάλογο. Το πρότζεκτ maison Dom-ino διαπραγματεύεται τη σχέση του αρχιτέκτονα με το αντικείμενο-κτίριο και το Hochhausstadt μια νέα αντίληψη για την αρχιτεκτονική ως διαδικασία. Μέσω αυτών καταλήγουμε στην πολυκατοικία του ελληνικού αστικού τοπίου, ολοκληρώνοντας μιας σειρά μελετών που ταλαντεύονται μεταξύ της μονάδας και της επανάληψής της στην πόλη. Στη συνέχεια, το καταναλωτικό ήθος που αναπτύσσεται στην μετά το ’60 περίοδο οδηγεί τους τομείς έκφρασης στην απόρριψη συμβάσεων και στον επαναπροσδιορισμό κατασκευασμένων εννοιών. Οι Archizoom και οι Superstudio χρησιμοποιούν την ουτοπία ως μέσο άσκησης κριτικής προσπαθώντας μέσω της κατανόησης των ισχυουσών καταστάσεων να οδηγήσουν σε μια πνευματική έξοδο. Εν τέλει η σημερινή εποχή καλείται να διαχειριστεί ένα είδους αφθονίας και επιτάχυνσης που οδηγούν σε ένα γενικό αποπροσανατολισμό των υποκειμένων, με τους αρχιτέκτονες να βιώνουν μια ιδιότροπη σχέση με τον τομέα τους.