Στην παρούσα διπλωματική εργασία ερευνάται η σχέση των αρχαιολογικών ερειπίων και του αγροτικού χαρακτήρα του τοπίου μέσα από το βλέμμα του τουρίστα/επισκέπτη. Το ερείπιο - ένας στατικός φορέας γνώσης και μνήμης - συνδιαλέγεται με τις καλλιέργειες και τα βοσκοτόπια - ένα ζωντανό σύστημα, μια ενεργή διαδικασία - με όρους ανταγωνιστικούς. Η σύγχρονη προσέγγιση και διαχείριση των αρχαιολογικών καταλοίπων οδηγεί στη μονομερή ανάδειξη των ερειπίων, αγνοώντας πολλές φορές τις διαδικασίες πίσω από αυτά, καθώς και τη σημασία του τόπου/τοπίου που τα περιβάλλει. Εστιάζοντας σε μία νέα μορφή διαχείρισης της μνήμης και της πολιτιστικής και φυσικής κληρονομιάς, ως μια ενεργή, βιωματική διαδικασία, η μελέτη εξερευνά τρόπους ανάδειξης αρχαιολογικών και αγροτικών αφηγήσεων στα πλαίσια της πρότασης ενός εναλλακτικού τρόπου αναγνώρισης ενός τόπου/τοπίου για τον επισκέπτη.