Η πόλη του Ηρακλείου αν και είχε πάντα ένα παραλιακό μέτωπο το οποίο εκτείνεται σε πολλά χιλιόμετρα, είχε γυρίσει την πλάτη της προς αυτό. Για πολλά χρόνια ήταν από τις μοναδικές παραθαλάσσιες πόλεις της Ελλάδας οι οποίες δεν είχαν συμπεριλάβει καθόλου το παραλιακό τους μέτωπο στον αστικό ιστό τους. Με αφορμή τους Ολυμπιακούς Αγώνες η εικόνα αυτή άρχισε να αλλάζει για το Ηράκλειο, με ένα αρκετά μεγάλο κομμάτι της παραλιακής διαδρομής να εντάσσεται πλέον στην καθημερινότητα του πολίτη και η πόλη γύρισε, σταδιακά, το μέτωπό της προς τη θάλασσα. Η αλλαγή αυτή, αν και σημαντική, έγινε σε ένα μέρος μόνο του μετώπου. Γι’ αυτό το λόγο κάποιες περιοχές της πόλης εξακολουθούν να έχουν ανεκμετάλλευτη την παραλιακή τους ζώνη, αλλά η ανάγκη για την αξιοποίησή της παραμένει, με τους κατοίκους των περιοχών αυτών να το ζητούν επιτακτικά. Μία τέτοια περιοχή είναι και αυτή της Νέας Αλικαρνασσού, στο ανατολικό όριο του δήμου Ηρακλείου, στην περιοχή αεροδρομίου, όπως είναι ευρύτερα γνωστή. Η παρούσα διπλωματική εργασία μελετά τον χώρο στον οποίο στεγάζονται οι εγκαταστάσεις του Διεθνούς Αερολιμένα Ηρακλείου και μέχρι την παραλιακή ζώνη της Νέας Αλικαρνασσού. Έχοντας ως δεδομένο την μελλοντική μετεγκατάσταση του Διεθνούς Αερολιμένα, γίνεται μία μελέτη ανάπλασης όλης της περιοχής αυτής με σκοπό ο, μέχρι τώρα εκτός ορίων, χώρος να δοθεί στην πόλη. Με αφορμή την τοποθέτηση μίας πίστας Formula 1 στην περιοχή, τοποθετούνται χρήσεις στον χώρο που θα ικανοποιούν τον τουρισμό του μηχανοκίνητου αθλητισμού, αλλά και ο διάλογος της πίστας με την πόλη δίνει αφορμή για μία νέα διαμόρφωση της παραλιακής ζώνης, η οποία μπορεί να χρησιμοποιείται σε καθημερινή βάση από όλες τις ηλικιακές ομάδες των κατοίκων της πόλης, αλλά και των τουριστών.