Η μαζική κουλτούρα, επινόηση των πρωταγωνιστών της μοιρασιάς της εξουσίας και της ιδιοκτησίας, επιβάλλει τα προϊόντα της μέσω της διαφήμισης και της προπαγάνδας ασκώντας  έλεγχο στη συνείδηση των ανθρώπων και παραγκωνίζοντας τη λαϊκή τέχνη η οποία μπορείνα συγκρουστεί  με την υπάρχουσα κοινωνική πραγματικότητα.

Ο κινηματογράφος όπως και κάθε μορφή τέχνης έχει χρησιμοποιηθεί ως μέσο εκπομπής της προπαγάνδας, των πολιτικών καθεστώτων. Η πρακτική αυτή χρησιμοποιήθηκε ισχυρά και πλήρως στον κινηματογράφο λόγω της μαζικής και απόλυτης επικοινωνιακής διείσδυσης αυτού του τεχνικού μέσου και της δύναμης του συνδυασμού της κινούμενης εικόνας και του συνοδού ήχου που μπορεί να επηρεάσει άμεσα και να κατευθύνει την κοινή γνώμη. Ιστορικά παραδείγματα  προσπάθειας ελέγχου του κινηματογραφικού μέσου έχουμε στην Αμερική την περίοδο του “μακαρθισμού”, όπου η λογοκρισία και οι διώξεις αντιφρονούντων καλλιτεχνών του χώρου απόκλεισαν τις ανατρεπτικές ιδέες από την κινηματογραφική παραγωγή , στη Γερμανία του γ’ ράιχ όπου το υπουργείο προπαγάνδας  υπό τον έλεγχο του Γκέμπελς είχε τον πλήρη και αποκλειστικό έλεγχο  της κινηματογραφικής παραγωγής  αλλά και στην περίπτωση της σοβιετικής ένωσης όπου από την περίοδο της εδραίωσης της εξουσίας του Στάλιν ο κινηματογράφος κλήθηκε να υπηρετήσει το σοβιετικό κράτος προβάλλοντας  το πρότυπο του σοσιαλιστικού ανθρώπου σύμφωνα με το ρεύμα του σοσιαλιστικού ρεαλισμού.

Στην περίπτωση της Οκτωβριανής επανάστασης η χρήση του κινηματογράφου ως προπαγανδιστικό μέσο στόχο είχε όχι να χειραγωγήσει αλλά να αφυπνίσει τις μάζες .Η πολιτική που εφαρμόστηκε από τους Μπολσεβίκους, ευνόησε πολύ την τέχνη μέσα από τη θέσπιση ενός γενικού και ειδικού πλαισίου και τη δημιουργία ιδρυμάτων (σχολών, ινστιτούτων) που υποστήριζαν τους δυνάμει πρωτοποριακούς καλλιτέχνες.

Τα δύο ιδεολογικά ρεύματα του ναζισμού και του κομουνισμού διασταυρώνονται σε ένα σημαντικό ντοκιμαντέρ του 1965 με τη σφραγίδα του σπουδαίου σοβιετικού κινηματογραφιστή Μιχαήλ Ρομ ο οποίος, πιστός στις αρχές του σοσιαλιστικού ρεαλισμού, αναλύει και εκθέτει το νήμα του φασισμού χρησιμοποιώντας μεταξύ άλλων το πρωτότυπο υλικό από το αρχείο του υπουργείου προπαγάνδας των ναζί.