Η συγκεκριμένη ερευνητική εργασία επιχειρεί να διερευνήσει, τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι θα μπορούσαν να δημιουργήσουν μια αρχιτεκτονική, λόγια ή λαϊκή, με ενσωματωμένο το στοιχείο της κατοίκησης. Η διερεύνηση αυτή γίνεται μέσα από την ανθρωπολογική έρευνα του P.Bourdieuκαι την στρουκτουραλιστική θεωρία, όπως παρουσιάζεται κυρίως μέσα από τα έργα του H.Hertzberger. Κατοίκηση είναι η σχέση του χρήστη με τον χώρο του· μια σχέση αμφίδρομη. Αυτή η σχέση, όπως αναλύεται, εξαρτάται από τις ανάγκες και τις απαιτήσεις του χρήστη και από το πόσο φιλόξενη είναι η μορφή του χώρου, ώστε να μπορεί να βρει τους δεσμούς εκείνους, τα νοήματα, χάρη στα οποία θα μπορέσει να τον οικειοποιηθεί.

Στη συνέχεια παρουσιάζονται οι τρόποι απόδοσης νοημάτων από τους χρήστες στις κατασκευές, είτε κατά την διάρκεια του σχεδιασμού με την ένταξη σε αυτόν μορφών που φέρουν νοήματα εκ των προτέρων για τους χρήστες, είτε μετά την κατασκευή, με στοιχεία του χώρου, με τα οποία οι χρήστες μπορούν να αποκτήσουν δεσμούς. Αυτές οι δύο περιπτώσεις νοηματοδότησης του χώρου από τον χρήστη, οδήγησαν και στην εξέταση της περίπτωσης του «δι’ αντιπροσώπου» σχεδιασμού και στη δημιουργία του όρου «αναμονές» κατοίκησης.

Οι «αναμονές» κατοίκησης είναι οι μορφές που δίνουν τα κίνητρα για να δημιουργήσουν νέες μορφές ή νέες σχέσεις με τον χώρο, κάνοντάς τον να έχει πολλές χρήσεις και ερμηνείες. Τέτοιου είδους μορφές παρουσιάζονται μέσα από τα παραδείγματα των κτιρίων του H.Hertzbergerκαι κατηγοριοποιούνται σε τέσσερις κατηγορίες: οι μορφές με τις πολλαπλές ερμηνείες, οι μορφές ως κίνητρα για την επαφή χρήστη και χώρου, οι μορφές ως συνειρμοί και οι μορφές που μπορούν να προκαλέσουν στους χρήστες το αίσθημα ευθύνης για τον χώρο.

Τελειώνοντας, γίνεται μια αναφορά στα ζητήματα που προκύπτουν από την επιθυμία για κατοίκηση σε συνδυασμό με την αλλοτρίωση που επικρατεί στις κοινωνίες και συγκεκριμένα στον τομέα των κατασκευών.