Splash
Μιχάλης Σοφτάς
Στο ξύλινο ντέκ περπατάω, και μετά κάθομαι. Το σώμα μου το αγκαλιάζει και ο μηχανισμός έρχεται να αποκαταστήσει, ανώδυνα, την παλιά αγαπημένη συνήθεια της εμπλοκής με το νερό.
Πρόκειται για έναν ενισχυτή αναμνήσεων που δημιουργεί ένα ελεγχόμενο πλατσούρισμα όπως αυτό που με τα πόδια γυμνά κάνουμε ενίοτε.
Ενισχύει την εμπλοκή μας με την ηρεμία της κοίτης, καταφέρνει την αναταραχή του νερού και την εντατικοποίηση της εμπειρίας.
Στο ξύλινο ντέκ ο “χρήστης” περπατάει, και μετά κάθεται, ύστερα απλά δένει στα πόδια του δύο ιμάντες και μόλις λίγα μέτρα μακρυά του, δύο τεχνητά πόδια ακολουθούν την κίνησή του και πλατσουρίζουν ανενόχλητα.
Splash
Michalis Softas
I walk on the wooden deck and then I sit. My body embraces it and the apparatus is there to replace, painlessly the old beloved habit of tangling with water.
It’s all about a memory amplifier that creates a limited splashing like the one we used to do with our bare feet.
It amplifies our involvement with the tranquility of the stream, it churns the waters and intensifies the entire experience.
On the wooden deck, the “user” walks, sits and then he just applies a couple of straps on his legs. A few meters away, two artificial legs follow his legs’ movements and splash freely.
