Το σώμα της Φωνής

Μέσα στον σημερινό πολιτισμό της υπέρ-πληροφόρησης των μεταδόσεων των ακροάσεων και των υπερθεαμάτων μιλάμε συχνά για την αυτονόμηση της φωνής από τους τόπους, τα νοήματα, το ανθρώπινο σώμα.
Συχνά η φωνή δεν είναι μια ένδειξη της παρουσίας του ομιλητή αλλά ίχνος της απουσία του.

Η χειραφέτηση της την αναδεικνύει σε αυθύπαρκτη αξία που εκλαμβάνεται σαν ήχος, παρουσία, αίσθηση, σαν άλλη ισότιμη σε έκφραση φόρμα, σαν αυτόνομο έργο.
Όσο η κρίση των λέξεων και της ομιλίας μεγαλώνει τόσο διογκώνεται «το καθεστώς της φωνής» που με τη ζωτικότητα της διαπραγματεύεται το κενό που αφήνουν οι λέξεις κατά την υποχώρηση τους.

Οι συναντήσεις αυτές ερευνούν το φαινόμενο της ανθρώπινης φωνής, εξετάζοντας αποσπασματικά προσπάθειες έκφρασης στον ευρύτερο καλλιτεχνικό χώρο. Στόχο έχουν τη συγκέντρωση, μελέτη και προσέγγιση της «φωνής» σαν ένα ζωντανό οργανισμό πέρα από τη γλωσσική σφαίρα του λόγου.