Η παρούσα ερευνητική εργασία αναζητά τη σχέση που διαμορφώνεται μεταξύ των ονομαζόμενων κέντρων κράτησης μεταναστών, που ανοίγονται μέσα στην περίοδο της κρίσης, και του κατεξοχήν πεδίου ταξικών συγκρούσεων και διεκδικήσεων, του δημόσιου πεδίου της πόλης. Τα «κέντρα κράτησης μεταναστών», παίρνοντας κατά καιρούς διάφορες ονομασίες αποτέλεσαν τον πρώτο από τους δύο πυλώνες της στρατηγικής της Ε.Ε. γύρω από το ζήτημα της μετανάστευσης, οι οποίοι ήταν ο εγκλεισμός και ο έλεγχος. Η παρανομοποίηση της μετανάστευσης αποτέλεσε τον όρο για τον έλεγχο και τον εγκλεισμό των μεταναστών σε μια κατεύθυνση ρύθμισης των συνθηκών εργασίας για το σύνολο της εργατικής τάξης στην Ευρώπη. Μετά το 2001 και τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» που εξαπέλυσαν οι Η.Π.Α., η μετανάστευση ανάγεται και στην Ευρώπη σε απειλή και κίνδυνο. Στις μέρες μας, η κατάσταση έκτακτης ανάγκης έχει άτυπα κηρυχθεί μέσα στη συνθήκη της κρίσης. Η απειλή που εντοπίζεται στο φαινόμενο της μετανάστευσης γίνεται το μέσο για να φοβηθεί, να ελεγχθεί και να πειθαρχήσει ένα ευρύτερο τμήμα της κοινωνίας . Τα «κέντρα κράτησης» δεν αποτελούν απλώς πια χώρους εγκλεισμού για το χειρότερα πληρωμένο τμήμα της εργατικής τάξης ,αλλά μέσο βιοπολιτικού ελέγχου και διαχείρισης της ζωής των εκατομμυρίων των αποκλήρων, οι οποίοι μέσα στις συνθήκες της κρίσης αδυνατούν να αναπαράξουν τους όρους της ζωής τους. Ο βιοπολιτικός χαρακτήρας αυτών των χώρων, «όπου όλα είναι δυνατόν να συμβούν πάνω στη γυμνή ζωή» τους μετατρέπει στα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Αναζητάμε στο κανονιστικό πλαίσιο, στα υλικά χαρακτηριστικά του χώρου και στη σχέση που αυτός αποκτά με το μητροπολιτικό κέντρο την τεκμηρίωση αυτής της διατύπωσης .Ισχυριζόμαστε ότι το ίδιο το πεδίο της πόλης είναι το διακύβευμα της κατάστασης έκτακτης ανάγκης. Το ερώτημα, ποιος και με ποιους όρους θα εφαρμόσει μια πραγματική κατάσταση έκτακτης ανάγκης, είναι το ερώτημα που αντιτάσσεται στον αν η έκτακτη ανάγκη ως κανόνας θα γίνει το όχημα της βιοπολιτικής στην επέκταση της Αμυγδαλέζας έξω από τα συρματοπλέγματα που σήμερα σηματοδοτούν τα όρια της.