Η επαφή του ανθρώπου με την αρχιτεκτονική είναι καθημερινή και αναγκαία. Κάθε έκφανση της σωματικής μας δραστηριότητας, έρχεται σε ένα βαθμό αντιμέτωπη, με την ανάγκη αντίληψης του χώρου στον οποίο κινούμαστε. Η επαφή μας με το φυσικό αλλά και το δομημένο χώρο, βασίζεται στις αισθήσεις μας, καθώς με τη συνδρομή αυτών και γενικότερα του σώματός μας, κατορθώνουμε να προσανατολιστούμε και να αναλύσουμε το περιβάλλον μας. Στην προκειμένη έρευνά, γίνεται μια προσπάθεια να μελετηθεί, η αλληλεπίδραση των ανθρώπινων αισθήσεων και του σώματος, με τον παραγόμενο αρχιτεκτονικό χώρο. Ερευνάται λοιπόν, η αισθητηριακή βίωση των αποτελεσμάτων του σχεδιασμού, καθώς γίνεται και μια προσπάθεια να εντοπισθούν τα σημεία στα οποία μπορεί να σταθεί ο εκάστοτε αρχιτέκτονας, με στόχο τη δημιουργία μιας πολυαισθητηριακής εμπειρίας. Το ζήτημα της ενεργοποίησης των αισθήσεων, εμπίπτει και στην κοινωνική διάσταση της αρχιτεκτονικής, με γνώμονα την απόλαυση του αρχιτεκτονικού έργου, από ανθρώπους που δεν κατέχουν τη δυνατότητα χρήσης μιας πλήρους αισθητηριακής προσέγγισης. Η έλλειψη για παράδειγμα της ακοής ή της όρασης αποτελούν δύο βασικά παραδείγματα. Για τη μελέτη και την κατανόηση του βαθμού της σχέσης – αρχιτεκτονική και αισθήσεις – γίνεται αρχικά μια αναφορά σε βιολογικούς, φιλοσοφικούς, ιστορικούς και κοινωνικο - πολιτισμικούς παράγοντες. Σκοπός είναι να κατανοηθεί η έννοια των αισθήσεων, ως τμήμα της καθημερινής ανθρώπινης ύπαρξης. Έπειτα ακολουθεί η μελέτη της παρουσίας των αισθητηριακών ερεθισμάτων στο αρχιτεκτονικό έργο, σε μια βάση περισσότερο αναλυτική, καθώς και επεξηγηματική με συγκεκριμένα αρχιτεκτονικά παραδείγματα. Αυτή η ανάλυση της αισθητηριακής διάστασης του χώρου, βασισμένη στα έργα γνωστών αρχιτεκτόνων, αποσκοπεί στην αποδοχή μιας αρχιτεκτονικής, βαθύτατα επηρεασμένης από την καθολική σύσταση και λειτουργία του ανθρωπίνου σώματος. Ο τρόπος με τον οποίο, ο υποκειμενικός χρήστης αντιλαμβάνεται το χώρο, και η αλληλεπίδρασή του με την αρχιτεκτονική, κινούνται στον βασικό άξονα ανάπτυξης της παρούσας μελέτης.