Ο  ανθρώπινος πολιτισμός δεν θα μπορούσε να αναπτυχθεί, χωρίς τη χρήση της φωτιάς η οποία αποτέλεσε τη βάση για κατοίκηση, θέρμανση, άμυνα, φωτισμό και μαγείρεμα. Πρωταρχικοί στόχοι του ανθρώπου και οι πρώτες δραστηριότης του στον κόσμο ήταν η στέγαση και η τροφή. Έφτιαξε ένα χώρο, την εστία, για να μπορεί να φάει και γύρω από αυτήν μια καλύβα για να μπορεί να στεγαστεί. Η σχέση ανάμεσα στην τέχνη της αρχιτεκτονικής και στην τέχνη της γαστρονομίας δεν μένει μόνο στα προφανή στοιχεία, όπου ο αρχιτέκτονας σχεδιάζει χώρους εστίασης. Η σχέση των δύο αυτών τεχνών συνδέεται μέσα από μια πλειάδα κοινών στοιχείων. Υλικά, σκέψη, αναμνήσεις, εμπειρίες, πολιτισμός. Γαστρονομία είναι η τέχνη της μετατροπής των φυσικών υλών [κρέας, λαχανικά, φρούτα] σε ολοκληρωμένα πιάτα και η αρχιτεκτονική είναι η τέχνη της μετατροπής των φυσικών υλών [πέτρα, χαλίκια, χώμα] σε κτήρια. Οι αρχιτέκτονες και οι μάγειροι φτιάχνουν κάτι από διαφορετικά φυσικά υλικά. Είναι ικανοί να μετατρέψουν την υπάρχουσα ύλη σε κάτι διαφορετικό. Βασίζονται σε συμπτώματα, ενδείξεις και παρουσιάζουν τα έργα τους μέσα από ερμηνευτικές διαδικασίες. Οι αρχιτέκτονες και οι μάγειροι αντιμετωπίζουν μυριάδες θέματα, που σχετίζονται με τις απαιτήσεις του χρήστη, της τοποθεσίας, της σύνθεσης, της διαθεσιμότητας των υλικών και βασίζονται στην ενστικτώδη κρίση για τη δημιουργία κτηρίων, χώρων και πιάτων, που μπορούν να ικανοποιήσουν στις απαιτήσεις του πελάτη-καταναλωτή. Η έρευνα αυτή θα προσπαθήσει να εξετάσει τη συγγένεια αυτών των δύο αρχέγονων τεχνών μέσα από συσχετισμούς διαφόρων μαγείρων, αρχιτεκτόνων, ιστορικών, καλλιτεχνών, που έχουν ασχοληθεί και έχουν συσχετίσει το έργο τους με την τέχνη της αρχιτεκτονικής και την τέχνη της γαστρονομίας.