Το θέμα της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι η εξυγίανση εγκαταλελειμμένου βιομηχανικού κτιρίου στην Ηετιώνεια Ακτή, σε συμβολικά φορτισμένη θέση στο λιμάνι του Πειραιά και η επανάχρησή του ως Μουσείο Απόδημου Ελληνισμού, με απώτερο στόχο να αποτελέσει πολιτιστικό κέντρο, δραστήριο και ζωντανό δίαυλο επικοινωνίας μεταξύ της Ελλάδας και των Ελλήνων της Διασποράς.

Το Μουσείο θα προσεγγίζει το κοινωνικό φαινόμενο της μετανάστευσης εστιάζοντας στον ανθρώπινο παράγοντα, προσκαλώντας τον επισκέπτη σε ένα ταξίδι με τα μάτια του Έλληνα μετανάστη. Το ταξίδι αυτό έχει αφετηρία το λιμάνι του Πειραιά, σημείο αποχωρισμού και αναχώρησης προς τα διάφορα λιμάνια του κόσμου και καταλήγει στο συνεχώς μεταβαλλόμενο παρόν. Η θεματολογία του θα περιλαμβάνει τη σκιαγράφηση του λιμανιού του Πειραιά, την εποχή των μεγάλων κυμάτων μετανάστευσης, τις πρώτες κακουχίες και ταλαιπωρίες του ταξιδιού και της άφιξης, τα πρώτα δειλά βήματα και την ένταξή των μεταναστών στην κοινωνία, τη ζωή τους και την δραστηριότητά τους και θα φθάνει μέχρι σήμερα, εστιάζοντας στον ίδιο τον ξενιτεμένο και στα συναισθήματά του. Παράλληλα με τη μουσειακή χρήση, προβλέπονται και άλλες χρήσεις, συναφείς με το χαρακτήρα του μουσείου και τη θέση του κτιρίου, όπως χώροι διαλέξεων, προσωρινών εκθέσεων, προβολών, βιβλιοθήκη-αναγνωστήριο, γραφεία και εστιατόριο.

Η μελέτη περιλαμβάνει πρόταση για τη μετατροπή της αποθήκης σε μουσείο και σχεδιασμό νέου κτιρίου, όπου τοποθετούνται οι συναφείς χρήσεις. Στο νέο κτίριο ακολουθούνται κάποιοι γενικοί κανόνες ως προς τη γεωμετρία και τα χαρακτηριστικά του υφιστάμενου, οι οποίοι μεταφράζονται σε μία σύγχρονη αρχιτεκτονική γλώσσα και κατασκευή.

Η σύνδεση και αισθητική ενοποίηση των δύο κτιρίων υλοποιείται με έναν κεντρικό κατακόρυφο κόμβο βοηθητικών λειτουργιών και επιμέρους εξωτερικά κλιμακοστάσια, τα οποία συνδέονται μεταξύ τους με επιμήκεις διαδρόμους, οι οποίοι περιτρέχουν και τα δύο κτίρια. Οι τελευταίοι αποκτούν τριπλή σημασία, παρέχοντας οριζόντια επικοινωνία και σκιασμό τους εσωτερικούς χώρους και τονίζοντας ορισμένα ποιητικά χαρακτηριστικά του υφιστάμενου κτιρίου.

Η σύνδεση του μουσείου με την πόλη του Πειραιά επιτυγχάνεται με οδικό άξονα που συνδέεται με τις οδικές αρτηρίες της πόλης και με την πρόταση επαναλειτουργίας μικρού τρένου το οποίο θα φτάνει στον σταθμό του ηλεκτρικού σιδηρόδρομου. Στον περιβάλλοντα χώρο των κτιρίων προβλέπεται ακόμα χώρος στάθμευσης αυτοκινήτων, διαμόρφωση της παρακείμενης προβλήτας και άξονες κυκλοφορίας πεζών.