Η συγκεκριμένη ερευνητική εργασία επιχειρεί να σκιαγραφήσει την κατοίκηση που αναπτύχθηκε στη λίμνη Κάρλα μέχρι την αποξήρανση της το 1962. Δεδομένου του απωλεσμένου χαρακτήρα του τοπίου,  γενικότερος στόχος αυτής της εργασίας είναι το πώς ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται, οργανώνει και δημιουργεί το τοπίο. Κατανοώντας τελικά ότι το τοπίο είναι μια μεταβολιστική διαδικασία, και όχι ένα έτοιμο κλειστό προϊόν αλλά περισσότερο μια νοητική κατασκευή, αποδίδονται στο τοπίο χαρακτηριστικά μιας κατασκευής σε μια προσπάθεια κατανόησης και οργάνωσης του. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, το τρίπτυχο σχεδιάζειν-κτίζειν-κατοικείν μιας κατασκευής μετατρέπεται σε νοεῖν-κτίζειν-πλεῖν. Επιλέγεται η αντίστροφη πορεία, ως μια πορεία ανακάλυψης, ξεκινώντας από τον κάτοικο του τοπίου και παραθέτοντας τα στοιχεία που διαμορφώνουν το τοπίο στην μνήμη και την αντίληψη, αντιμετωπίζοντας το σώμα ως αισθητικό αντικείμενο. Το πλεῖν δεν αναφέρεται αυστηρά στην κατοίκηση στην επιφάνεια του νερού, αλλά διαπερνά όλη τη λιμναία ζωή εμπεριέχοντας αυτό το στοιχείο της αστάθειας, του μετεωρισμού, της ανατροπής και της μεταβλητότητας που περιέχει και η πλεύση στην κυριολεκτική της σημασία. Συγκεκριμένα αναφέρονται, ως υποκείμενα του πλεῖν, οι μέτοχοι του τοπίου που διέπονται από αυτή την κυκλικότητα, ψάρια, πουλιά, άνθρωπος αλλά και το ίδιο το νερό. Εισάγεται η θεωρία του Heideggerκαθώς και η στρουκτουραλιστική θεωρία για να οριστεί η κατοίκηση και ανοίγεται ένα μεγάλο ερώτημα για τη σχέση φύσης-πολιτισμού, μέσα στο πλαίσιο της αντίστοιχης θεωρίας. Έπειτα, αναφορά γίνεται στις κατασκευές που επηρεάζουν τη μορφή του τοπίου στη φυσική του διάσταση με βάση πάλι τη θεωρία του Heidegger. Στο επόμενο κεφάλαιο, τοκτίζειν, λόγος γίνεται για την κατασκευή των καλυβών, τη ναυπήγηση των πλατσιδών αλλά και τα φυτά και τη μορφοποιητική διάσταση του ίδιου του σώματος. Καταληκτικό σημείο όλης αυτής της διαλεκτικής, στο νοεῖν, είναι η διερεύνηση της σύλληψης αυτών των δομών και της μαστορικής τέχνης, όπως την όρισε ο Levi-Strauss, καθώς και του ρόλου του μιμητισμού και του ανθρωπομορφισμού στην παραγωγή της οικοσκευής, αλλά και κάθε δομής γενικότερα.